Claire Denis, Οι δυο όψεις του ξυραφιού (Avec amour et acharnement, 2022)
Από σήμερα στους κινηματογράφους
Αγάπη και οργή ο γαλλικός τίτλος, the two sides of the blade ο αγγλικός τον οποίο μεταφράζει η ελληνική εταιρεία διανομής.
Ένα ακόμη ιψενικό τρίγωνο στη μεγάλη οθόνη. Η Ζιλιέτ Μπινός συζεί με τον φίλο του πρώην αγαπημένου της, κάπου εννιά χρόνια. Όταν όμως κάποια στιγμή αυτός εμφανίζεται, τα πράγματα αλλάζουν.
Πώς θα διαχειριστούν την κατάσταση και οι τρεις τους;
Τα συχνότατα γκρο πλαν μας κάνουν κοινωνούς της δραματικής έντασης που επικρατεί, και περιμένουμε με αγωνία την κορύφωση.
Ποια θα είναι αυτή;
Θα μείνει με τον νυν, με τον πρώην ή με κανένα;
Α, όλα κιόλα, εγώ σαν τον Ποκοπίκο (καιρό είχα να τον αναφέρω) είμαι τάφος στα μυστικά. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι το τέλος είναι παρόμοιο με το τέλος της «Άννας Καρένινα».
Παρόμοιο, όχι ίδιο.
Τι, δεν έχετε διαβάσει την «Άννα Καρένινα»;
Είναι ένα από τα κορυφαία αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, πρέπει οπωσδήποτε να τη διαβάσετε.
Δίπλα στο θέμα του ιψενικού τριγώνου υπάρχει και το θέμα του ρατσισμού, που θίγεται, θα έλεγε κανείς, ανεξάρτητα από την πλοκή. Μια φορά σε μια ραδιοφωνική συνέντευξη που παίρνει η Μπινός από έναν μαύρο συγγραφέα, και μιαν άλλη από μια συζήτηση του νυν με τον γιο του, του οποίου η μητέρα είναι μαύρη, με την οποία έχει χωρίσει εδώ και χρόνια.
Εξαιρετική η Ζιλιέτ Μπινός, την οποία έχουμε απολαύσει σε πάρα πολλές ταινίες. Την θυμάμαι στην «Αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι» (θα την ξαναδώ, δεν έχω γράψει γι’ αυτήν, αλλά όχι πριν ξαναδιαβάσω το ομώνυμο μυθιστόρημα του Κούντερα του οποίου αποτελεί μεταφορά) και στην «Μπλε» ταινία του Κισλόφσκι, όπου έδωσε επίσης καταπληκτικές ερμηνείες. Τη θυμάμαι και στη «Σιρίν» (2008) του Αμπάς Κιαροσταμί, σαν παρουσία ανάμεσα στους θεατές σ’ αυτή την ολότελα πρωτότυπη ταινία.
Α, ναι, παραλίγο να το ξεχάσω, πρωταγωνιστούσε και στο «Γνήσιο αντίγραφο» του Κιαροσταμί.
No comments:
Post a Comment