Book review, movie criticism

Sunday, December 29, 2013

Walter Salles, On the road



Walter Salles, On the road (2012)

  Ο Walter Salles είναι από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες. Αν δεν έχω δει ακόμη όλα τα έργα του, που κάποια τα έχω στα αρχεία μου, είναι γιατί δίνω προτεραιότητα στις ιρανικές και στις κινέζικες ταινίες. Όμως το On the road έπρεπε να το δω.
  Συνήθως διαβάζω πρώτα το μυθιστόρημα και αμέσως μετά βλέπω την ταινία. Όμως η ταινία γυρίστηκε πέρυσι, ενώ εγώ το μυθιστόρημα το διάβασα πριν από κάμποσα χρόνια, πριν το blog μου, έτσι δεν έγραψα γι’ αυτό. Ξέρω ότι θεωρείται ένα από τα καλύτερα αμερικάνικα μυθιστορήματα του περασμένου αιώνα, εμένα όμως δεν με άγγιξε ιδιαίτερα. Αυτοβιογραφικό σε μεγάλο βαθμό, χαρακτηρίζεται από επεισόδια «δεικτικά» και όχι «πυρηνικά», επεισόδια δηλαδή που εικονογραφούν τους ήρωες, το περιβάλλον και την εποχή και όχι επεισόδια που πυροδοτούν άλλα, σε μια πλοκή με σασπένς· και το σασπένς αποτελεί μια μεγάλη αρετή για ένα μυθιστόρημα, και πολύ μεγαλύτερη για μια ταινία. Έτσι δεν εκπλήσσομαι που η ταινία στο ΙΜDb παίρνει μια βαθμολογία μόλις 6,1 στα 10. Ούτε και εμένα μου άρεσε ιδιαίτερα η ταινία, παρόλο που σ’ αυτή αναγνωρίζω τον μεγάλο σκηνοθέτη της «Πρώτης μέρας», του «Κεντρικού σταθμού» και της «Ξένης γης».
  Στην ταινία υπήρξε κάτι που με ξένισε, με απογοήτευσε, με… δεν ξέρω τι άλλο να πω. Δεν μιλάω για τη σκηνή με την Kristen Stewart που αυνανίζει τους δυο φίλους μέσα στο αυτοκίνητο, ολόγυμνοι και οι τρεις τους ενώ οδηγούν, αυτό ίσως ανήκει στην κουλτούρα της εποχής, ένα προάγγελο της σεξουαλικής απελευθέρωσης των sixties, αλλά για το τέλος: Ο Ντην εγκαταλείπει άρρωστο το φίλο του, κλέβοντάς του μάλιστα τα χρήματα από το πορτοφόλι του. Αυτός επιβιώνει. Μετά από ένα χρόνο νομίζω, εξαθλιωμένος, έρχεται να τον βρει στην Νέα Υόρκη, κάνοντας ένα δύσκολο ταξίδι πέντε ημερών, όπως του λέει. Όμως ο Σαλ τον αποπέμπει, πολύ ευγενικά. Όταν προδίδεις έτσι αισχρά τον φίλο, και μάλιστα όχι τον οποιοδήποτε φίλο αλλά τον κολλητό σου, μην περιμένεις την συγνώμη.


No comments: