Babak Najafi, Proud Mary (2018)

Babak Najafi, Proud Mary (2018)

  Με συστήνουν σαν τον κατ’ εξοχήν ειδήμονα του ιρανικού σινεμά, και έτσι δεν μπορώ να κάνω πια πίσω. Βλέπω κάθε ταινία ιρανού σκηνοθέτη, έστω και αν δεν δραστηριοποιείται στο Ιράν όπως ο Babak Najafi που ζει στη Σουηδία, καθώς και κάθε ταινία μη ιρανού σκηνοθέτη που αναφέρεται στο Ιράν.

  Η ταινία «Proud Mary» έχει χαμηλή βαθμολογία, και μπορώ να καταλάβω το γιατί. Δεν είναι η κλασική action, crime, thriller. Θα έλεγα ότι είναι περισσότερο drama, και το action, crime, thriller είναι η προσχηματική ιστορία.

  Εγκαταλειμμένη, ζει στους δρόμους μέχρι που την περιμαζεύει η «οικογένεια» και την κάνει μέλος της. Προκειμένου να σταλεί σε ορφανοτροφείο το σκάει και ζει στα πάρκα. Εκεί τον περιμαζεύει μια άλλη οικογένεια, και τον εκπαιδεύει για τις δουλειές της. Τον βλέπουμε στην αρχή της ταινίας να κάνει τον μεταφορέα ναρκωτικών. Ξέρει να δουλεύει και το πιστόλι.

  Η «Εγκαταλειμμένη» σκότωσε τον πατέρα του, ρεμάλι όπως μαθαίνουμε, αλλά δεν σκότωσε τον ίδιο ενώ αυτή ήταν η εντολή. Νοιώθοντας τύψεις που τον άφησε ορφανό, αρπάζει φεύγοντας μια φωτογραφία του σε μια κορνίζα, και τον αναζητεί από τότε. Και κάποτε τον βρίσκει.

  Θα κοιτάξει να τον προστατεύσει από την «οικογένειά» του που του φέρεται αισχρά, αλλά στην προσπάθεια αυτή θα τα «σκατώσει» όπως λέει η ίδια, σκοτώνοντας κάποια μέλη της. Και όλη η ταινία είναι η προσπάθειά της να ξεφύγει και από τις δυο οικογένειες για να ξεκινήσει μια νέα ζωή με τον μικρό. Παρακολουθώντας την σ’ αυτή της την προσπάθεια θα δούμε να πέφτουν αρκετές πιστολιές και να γεμίζει ο τόπος πτώματα.

  Τι λέτε, θα τα καταφέρει;

  Η αφηγηματική αναμονή είναι δεδομένη, αν και πάντα υπάρχουν εκπλήξεις.

  Όμως όχι σε αυτή την ταινία.

  Υπάρχει όμως μια έκπληξη.

  Κάποιες, πολύ λίγες είναι αλήθεια, ταινίες με μαύρους ηθοποιούς που έχω δει, έχουν επίσης μαύρο σκηνοθέτη. Η ταινία αυτή αποτελεί εξαίρεση. Φαντάζομαι θα υπάρχουν και άλλες τέτοιες ταινίες.