Brad Anderson, Beirut (Βηρυτός 2018)
Εξακολουθεί να παίζεται στους κινηματογράφους.
Και πάλι θα μιλήσω για την πρόσληψη. Δεν
είμαι φαν των θρίλερ (drama δεν θα την έλεγα, και ας γράφει το IMDb), όμως την ταινία την είδα με ευχαρίστηση καθώς
με ενδιαφέρει το φόντο, η κατάσταση στη Μέση Ανατολή.
Ο Mason επιστρέφει στο Λίβανο το 1982, μετά από δέκα χρόνια. Το 1972
ήταν που σκοτώθηκε η γυναίκα του σε μια τρομοκρατική επίθεση μέσα στο σπίτι
του. Τον κάλεσαν για να δώσει μια διάλεξη περί τα μεσοανατολικά, σαν ειδήμων που
είναι. Τον έχουν ακριβοπληρώσει γι’ αυτό. Στην πραγματικότητα όμως τον κάλεσαν
για να διαπραγματευθεί την ανταλλαγή ανάμεσα σε ένα πράκτορα της CIA, φίλο εκείνης της εποχής, με έναν
τρομοκράτη, που πιστεύεται ότι κρατείται από το Ισραήλ. Όμως τα πράγματα δεν
είναι τόσο καθαρά. Κάποιος έχει κάνει μια λοβιτούρα στο ταμείο της CIA, την οποία είχε ανακαλύψει ο απαχθείς
πράκτορας. Κάποιος άλλος, ή κάποιοι άλλοι, θα ήθελαν πτώματα για να δώσουν το
άλλοθι στο Ισραήλ να εισβάλει.
Πολλά
επεισόδια τα παρακολουθείς με κομμένη την ανάσα. Σίγουρα είναι μια ταινία από τις
καλύτερες του είδους.
No comments:
Post a Comment