Από
σήμερα στους κινηματογράφους, σε επανέκδοση.
Για άλλη μια φορά ξαναείδαμε το «Γάμο α λα ιταλικά». Εξαιρετικό το
κουαρτέτο των συντελεστών: Εντουάρντο ντε Φίλιππο, από τους καλύτερους ιταλούς
κωμωδιογράφους, Βιτόριο ντε Σίκα, κορυφαίος σκηνοθέτης, και τα δυο ιερά τέρατα
του ιταλικού κινηματογράφου, Σοφία Λόρεν και Μαρτσέλο Μαστρογιάνι.
Γνωρίζονται σε ένα οίκο ανοχής, κατά τη διάρκεια ενός βομβαρδισμού. Αυτή
πόρνη, αυτός πελάτης. Και ερωτεύονται.
Όχι, δεν έχουμε εδώ το μοτίβο της σταχτοπούτας, όπως το είδαμε στο «Pretty woman». Θα τη σπιτώσει, αλλά δεν έχει διάθεση
να την παντρευτεί. Αυτή θα τον ξεγελάσει για να τον παντρευτεί όταν μαθαίνει
ότι ετοιμάζεται να παντρευτεί μια πιτσιρίκα. Υποκρίνεται την άρρωστη (η ταινία
ξεκινάει in media res, τα πιο πριν μας δίνονται σε αναδρομές), και βέβαια αυτός γίνεται έξω
φρενών όταν βλέπει την απάτη. Όμως δεν σκεφτόταν τόσο τον εαυτό της όσο τα τρία
της παιδιά, που το ένα είναι δικό του. Εξοργίζεται όταν μαθαίνει ότι ο γάμος
είναι άκυρος λόγω απάτης, φεύγει και δεν θέλει να τον ξαναδεί. Αυτός αγωνίζεται
να την πείσει να του πει ποιο από τα τρία αγόρια είναι ο γιος του.
Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Και τα τρία είναι παιδιά του, στο πιο
ευτυχισμένο τέλος που θα μπορούσε να δώσει ο ντε Φίλιππο στην κωμωδία του.
Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι έχετε δει την ταινία, και όσοι δεν την
έχετε δει καλό θα ήταν να τη δείτε.
Posts
No comments:
Post a Comment