Oskar Roehler, Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ (Enfant terrible, 2020)

 

Oskar Roehler, Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ (Enfant terrible, 2020)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους

  Ο Φασμπίντερ ήταν cult στα φοιτητικά μου χρόνια. Είδα πολλές ταινίες του εκείνη την εποχή. Όμως γιατί δεν βλέπω να γίνονται επανεκδόσεις των ταινιών του; Πέρασε η μόδα του μήπως;

  Ξαφνικά άρχισε και μένα να μη μου αρέσει. Πότε; Όταν είδα την «Νόρα Χέλμερ», μεταφορά του «Κουκλόσπιτου» του Ίψεν, έχοντας δει λίγο πριν το «Κουκλόσπιτο» με την Τζέην Φόντα ή την Κλαιρ Μπλουμ, δεν θυμάμαι, και έκανα τη σύγκριση. Αυτό η ζοφερή, σκοτεινή, τυπικά γερμανική ατμόσφαιρα που γέννησε τον εξπρεσιονισμό στη ζωγραφική και στον κινηματογράφο δεν μου άρεσε, και πρόσεξα τότε ότι όλα του τα έργα κινούνται στο ίδιο πάνω κάτω κλίμα. Βέβαια δεν τον έχω μπλοκάρει, κατά την αγαπημένη έκφραση των τουιτεράδων, όπως έχω μπλοκάρει τον Μπερτολούτσι και τον Ζουλάφσκι, όταν έμαθα πώς φέρθηκε στην Μαρία Σνάιντερ ο Μπερτολούτσι και δεν θυμάμαι σε ποια ο Ζουλάφσκι. Και τον Ζουλάφσκι όχι απόλυτα, είδα τις ταινίες του με τη Σοφί Μαρσώ, γιατί ήταν η Σοφί Μαρσώ, και δεν σκοπεύω να δω άλλη του ταινία. Εξάλλου δεν μου πάει, σε αντίθεση με τον Μπερτολούτσι, που παρόλα αυτά δεν σκοπεύω να ξαναδώ ταινία του.

  Είδα πρόσφατα την κινηματογραφική μεταφορά της «Έφη Μπριστ» και έγραψα γι’ αυτήν σαν ουρά στην ανάρτηση που έκανα για το μυθιστόρημα. Δεν θυμάμαι και δεν έγραψα αν μου άρεσε και πόσο, απλά έγραψα ότι ήταν μια πολύ πιστή μεταφορά.

  Και τώρα στην ταινία:

  Εξαιρετικός στο ρόλο του Φασμπίντερ ο Oliver Masucci, όμως ο Φασμπίντερ μου φάνηκε εντελώς αντιπαθητικός σαν άνθρωπος, δεν ξέρω αν πράγματι ήταν έτσι ο πραγματικός Φασμπίντερ. Σίγουρα βλέπω μια διαφορά στη ματσό, άγρια φυσιογνωμία του Masucci και στη γλυκιά φυσιογνωμία του Φασμπίντερ, όπως τον βλέπω στις φωτογραφίες του.

  Όταν πέθανε διάβασα ότι ήταν αυτοκτονία, και αυτό νόμιζα για χρόνια. Τώρα είδα στην ταινία, αλλά διάβασα και στη βικιπαίδεια, ότι ο θάνατός του προκλήθηκε από υπερβολική δόση ναρκωτικών.

  Φασμπιντερικά τα πλάνα, σκοτεινά, σε εσωτερικούς χώρους, ταιριαστά με το κλίμα των ταινιών του Φασμπίντερ.