Eugenio Derbez, Πουθενά χωρίς την κόρη μου (No se aceptan devoluciones, 2013)

Eugenio Derbez, Πουθενά χωρίς την κόρη μου (No se aceptan devoluciones, 2013)

 

  Οι επιστροφές δεν γίνονται δεκτές, είναι ο μεξικάνικος τίτλος της ταινίας, και παραπέμπει στο πρώτο μισό της, την κωμωδία· γιατί το δεύτερο μισό είναι drama.

  Του παράτησε την κόρη τους, μωρό. Παρά την αρχική του άρνηση την μεγάλωσε με αγάπη και φροντίδα. Γιατί ήλθε τώρα να του την πάρει;

  Το δικαστήριο αποφάνθηκε: την επιμέλεια θα την έχει ο πατέρας.

  Της έρχεται η ιδέα: να γίνει τεστ πατρότητας.

  Το αποτέλεσμα δείχνει ότι δεν είναι ο πατέρας της.

  Το κοριτσάκι, επτά χρονών τώρα, δεν θέλει να πάει μαζί της.

  Το σκάνε, επιστρέφουν στο Μεξικό, στο Ακαπούλκο.

  -Θα μου πεις που είναι, αλλιώς θα σε διώξω δικαστικά για υπόθαλψη απαγωγέα, θα απειλήσει η μητέρα το αφεντικό του, σκηνοθέτη, στον οποίο δούλευε ως κασκαντέρ.

  Θα αναγκασθεί να της πει.

  Δεν είχα καταλάβει ακριβώς τι είχε συμβεί. Μαζί με την κόρη του πηγαίνει στο γιατρό. Του κάνει ένεση. Σ’ αυτήν δίνει τις βιταμίνες της. Κάποια στιγμή ο γιατρός του λέει ότι δεν έπιασε η θεραπεία. Πόσος χρόνος μένει; Δυστυχώς πολύ λίγος.

  Η αφηγηματική αναμονή: είναι καταδικασμένος από ανίατη ασθένεια, πιθανόν καρκίνο.

  Μα γιατί δεν της την αφήνει, αφού πρόκειται να πεθάνει; Κάτι δεν κολλάει.

  Τελικά ακούω τον σκηνοθέτη να της λέει ότι κάθε πρωί ξυπνούσε με την αγωνία μήπως δεν την ξαναδεί.

  Δεν ήταν αυτός άρρωστος, άρρωστο ήταν το κοριτσάκι, με κάποιο πρόβλημα στην καρδιά που επιδεινωνόταν συνεχώς. Έπαιξε όλη αυτή την κωμωδία με τις ενέσεις για να πάρει και αυτή τις βιταμίνες της, φάρμακα προφανώς για την καρδιά.

  Τελικά τι έγινε;

  Ο σκηνοθέτης της είπε πού βρίσκονται. Πηγαίνει και τους βρίσκει. Το κοριτσάκι περνάει ευχάριστα με τους δυο γονείς του. Κάποια στιγμή μένει στα χέρια τους.

  Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: δεν μετράει ο βιολογικός γονέας αλλά ο γονέας που φροντίζει και αγαπάει το παιδί.

  Μου άρεσε πολύ η ταινία, παρά το unhappy end.

  Και τι καταπληκτικά που έπαιζε το κοριτσάκι!

  Αλλά και ο μπαμπάς, στο ρόλο του οποίου είναι ο σκηνοθέτης, ο οποίος συνυπογράφει και το σενάριο.