Dominik Graf, Drei Leben, Komm mir nicht nach (2011)

Dominik Graf, Drei Leben, Komm mir nicht nach (2011)

 

  Αφού είδαμε το ένα από τα τρία «Drei Leben», αυτό του Christian Petzold τον οποίο βλέπουμε πακέτο και που έχει τίτλο «Κάτι καλύτερο από τον θάνατο», είπαμε να δούμε και τα άλλα δυο. Το επόμενο ήταν του Dominik Graf (σίγουρα κάποιος παππούς του ήταν ρώσος, γκραφ στα ρώσικα θα πει κόμης. Τέτοιος ήταν ο Τολστόι) και έχει τίτλο «Μη με ακολουθείς».

  Και πάλι ο ψυχοπαθής δραπέτης θα κάνει ελάχιστα την εμφάνισή του, η οποία είναι εντελώς προσχηματική, για να δέσει τις τρεις ταινίες.

  Και πάλι έχουμε ερωτικές ιστορίες που όμως βρίσκονται στο παρασκήνιο, ακούμε γι’ αυτές, δεν τις βλέπουμε. Οι δυο φίλες ανακαλύπτουν ξαφνικά ότι είχαν ένα κοινό φίλο, πριν πεντέξι χρόνια. Η μια είναι αστυνομική ψυχολόγος, έχει κληθεί για να ανακρίνει τον δραπέτη σε περίπτωση που τον συλλάβουν, και η άλλη μια φίλη της που τη φιλοξενεί, καθώς από λάθος συνεννόηση με τη ρεσεψιόν ενός ξενοδοχείου δεν της έγινε κράτηση.

  Σιγά σιγά θα αποκαλυφθεί ο μίτος της ιστορίας. Η φίλη ήταν τρελά ερωτευμένη μαζί του, όμως η αστυνομική ψυχολόγος ήταν που τον έδιωξε.

  Η φίλη, που έχει κρατήσει επαφή με τους γονείς του, θα ψάξει να τον βρει. Αργότερα θα μάθουμε ότι το έκανε για χατίρι της φίλης της, της αστυνομικής ψυχολόγου. Θα μάθει γι’ αυτόν (παντρεμένος με δυο παιδιά, καθηγητής σε πανεπιστήμιο), και θα γυρίσει σπίτι έχοντας μαζί της το τηλέφωνό του. Θα το δώσει στη φίλη της. Θα τον πάρει τηλέφωνο (προτελευταίο επεισόδιο). Δάκρυα θα τρέχουν από τα μάτια της.

  Καθώς κρατάει τη φωτογραφία της κορούλας της ενώ του μιλάει (την είδαμε και πριν στην ταινία, είναι με τους παππούδες της), υποπτευόμαστε ότι είναι δικό του παιδί.

  Ευχάριστη στην αρχή η ταινία, με το τρίο (οι δυο γυναίκες και ο φίλος της φίλης της) να αστειεύονται συνέχεια. Μετά όμως η ταινία σκοτεινιάζει.

  Καλή ταινία, αλλά του Petzold μου άρεσε περισσότερο.