Garry Marshall, Γυναίκα στη θάλασσα (Overboard, 1987)

Garry Marshall, Γυναίκα στη θάλασσα (Overboard, 1987)

 

  Καλή αμερικάνικη ρομαντική κομεντί, όχι όμως και το remake της, όπως μου είπε ο γιος μου που μου τη σύστησε.

  Για άλλη μια φορά βρισκόμαστε μπροστά στο μοτίβο του σταχτοπούτου, που έχει παραμερίσει σχεδόν ολοκληρωτικά το μοτίβο της σταχτοπούτας («Η αρχόντισσα και ο αλήτης» μου ήλθε τώρα στο μυαλό, θυμάμαι όμως ότι έχω δει και άλλες ταινίες. Α, ναι, «Ο εραστής της Λαίδης Τσάτερλι» και «Η παρθένα και ο τσιγγάνος» του Ντέηβιντ Χέρμπερτ Λώρενς).

  Αυτός, μαραγκός, με τέσσερα παιδιά στα οποία έχει δώσει ανεπίτρεπτες ελευθερίες. Η γυναίκα του πέθανε πριν τρία χρόνια. Αυτή, κακομαθημένο πλουσιοκόριτσο, του φέρθηκε με περιφρονητικό τρόπο όταν πήγε να της διαρρυθμίσει μια ντουλάπα στο κότερό της. Αρνείται να τον πληρώσει.

  Αυτή πέφτει από το κότερο προσπαθώντας να πιάσει τη βέρα της. Μισολιπόθυμη την σώζει ένας μαουνιέρης. Έχει πάθει αμνησία. Νοσηλεύεται σε μια ψυχιατρική κλινική. Ο άντρας της πηγαίνει, τη βλέπει, και φεύγει. Το κότερο είναι δικό της.

  Αυτός τη βλέπει στην τηλεόραση. Ψάχνουν να βρουν κάποιο γνωστό της, να την αναγνωρίσει.

  Σχεδιάζει να εκδικηθεί.

  Πηγαίνει στο ψυχιατρείο, λέει ότι είναι η γυναίκα του, και την παίρνει μαζί του. Τη στρώνει στις δουλειές του σπιτιού. Έτσι θα του ξοφλήσει τα λεφτά που του χρωστάει.

  Η συνέχεια είναι προβλέψιμη. Αυτός «ωριμάζει» πια αναλαμβάνοντας τις ευθύνες των παιδιών του, και αυτή γίνεται η καλή νοικοκυρά. Πάει ο παλιοχαρακτήρας που είχε. Και βέβαια κάποια στιγμή θα πέσουν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Τα παιδιά του τη λατρεύουν.

  Θα τη βρει ο άνδρας της, όμως θα του ξεφύγει.

  Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς… μπα, καθόλου καλύτερα, τα παραμύθια δεν έχουν το σωστό τέλος, και ζήσαμε εμείς καλά (που λέει ο λόγος) κι αυτοί καλύτερα, έτσι θα έπρεπε να τελειώνουν.