Roman Polanski, Αποστροφή (Repulsion, 1965)

Roman Polanski, Αποστροφή (Repulsion, 1965)

 

  Η «Αποστροφή» είναι η δεύτερη ταινία του Πολάνσκι, γυρισμένη τρία χρόνια μετά το «Μαχαίρι στο νερό», αλλά δεν είχε τη δική του επιτυχία.

  Μου θύμισε την «Κόκκινη έρημο» του Αντονιόνι. Ένα χρόνο γυρισμένη πριν την «Αποστροφή» δεν επηρέασε τον Πολάνσκι, εκτός ίσως θεματικά: το πορτραίτο μιας διαταραγμένης γυναίκας. Κατά τα άλλα η ταινία του Αντονιόνι είναι μια ποιητική ταινία (ποιητικός κινηματογράφος) ενώ του Πολάνσκι είναι ένα θρίλερ.

  Θα δούμε πολλές σκηνές που δείχνουν τη διαταραχή της. Είναι αφηρημένη, πανικοβάλλεται στη σκέψη ότι θα μείνει για ένα δεκαπενθήμερο μόνη, η αδελφή της κάπου θα πάει με το φίλο της. Ένα φλερτ της το αποφεύγει όσο μπορεί. Όταν αυτός της ξεκλέβει ένα φιλί, αυτή θα σκουπίσει με μανία τα χείλη της μόλις φτάσει σπίτι.

  Έχει παραισθήσεις, ότι τη βιάζουν, ότι οι τοίχοι ραγίζουν…

  Υπάρχει κανένας νεκρός;

  Θα κάνουμε μισό σπόιλερ: δεν θα πούμε πόσοι είναι.

  Ποτέ δεν μου άρεσε το ασπρόμαυρο, αν και μου άρεσαν οι ασπρόμαυρες ταινίες του Μπέργκμαν και του ιταλικού νεορεαλισμού. Δεν μπορώ να φανταστώ τα «Όνειρα» του Κουροσάβα σε ασπρόμαυρο. Φυσικά τα έργα στα οποία αναφέρθηκα είχαν να κάνουν και με τον προϋπολογισμό (το έγχρωμο φιλμ κοστίζει περισσότερο από ό,τι το ασπρόμαυρο).

  Κάποιοι σκηνοθέτες εξακολουθούν να γυρίζουν κάποιες ταινίες τους σε ασπρόμαυρο, ενώ σε ασπρόμαυρο γυρίζονται συχνά σκηνές που ανακαλούν μια παλιά εποχή, στα flash back.

  Είμαι σαν τον συγχωρεμένο το φίλο μου τον Νικολή, που όταν ερχόταν καινούρια ταινία στο «Σινε-Αστέρια», το θερινό κινηματογράφο του χωριού μου, ρωτούσε αν είναι έγχρωμη. Αν δεν ήταν απογοητευόταν. Ο Δανιαλίδης ήταν έγχρωμος, όχι όμως και ο Ξανθόπουλος.

  Και η Κατρίν Ντενέβ δεν μου φάνηκε και τόσο όμορφη, όσο την θυμάμαι από τις έγχρωμες ταινίες της. Ήταν βέβαια εξαιρετική στην ερμηνεία της.