Milos Forman, Οι έρωτες μιας ξανθιάς (Loves of a Blonde, 1965)

Milos Forman, Οι έρωτες μιας ξανθιάς (Loves of a Blonde, 1965)

 

  Από σήμερα στο Στούντιο

  Όχι, δεν πρόκειται για ανέκδοτο με ξανθιές, σίγουρα όμως έχει πολύ πλάκα αυτή η ταινία.

  Από τις πρώτες του Μίλος Φόρμαν, τις οποίες γύρισε στην πατρίδα του την Τσεχοσλοβακία πριν μεταναστεύσει στις ΗΠΑ.

  Οι έρωτες μιας ξανθιάς έχουν ενδιαφέρον για το ανδρικό κοινό, όμως τι ενδιαφέρον μπορεί να έχουν οι έρωτες ενός μελαχρινού; Για τις γυναίκες σίγουρα, όμως σκοτιστήκαμε γι’ αυτές.

  Η καημένη η ξανθιά δυο έρωτες βλέπουμε να έχει όλους και όλους στην ταινία, με έναν ο οποίος έκανε ολόκληρο μήνα να επικοινωνήσει μαζί της και με τον μουσικό. Ο μουσικός όμως έχει ένα σωρό έρωτες, μια περαστική περιπέτεια ήταν με την ξανθιά, που όμως αυτή το πήρε στα σοβαρά. Έτσι, όταν την έδιωξαν από τους κοιτώνες για τους «έρωτές» της, πήγε στην Πράγα να τον βρει. Λείπει από το σπίτι, οι γονείς του θα την δεχθούν έχοντας βέβαια τις επιφυλάξεις τους.

  Δεν βλέπουμε μόνο τους έρωτες της ξανθιάς (ο θεός να τους κάνει) στην ταινία. Στην πραγματικότητα η ταινία αποτελείται από πεντέξι επεισόδια τα οποία παρόλο που συνδέονται μεταξύ τους διατηρούν μια αυτονομία.

  Στο πρώτο επεισόδιο βλέπουμε τρεις μεσήλικες να την πέφτουν σε τρεις νεαρές. Από κάποια παρεξήγηση θα βρεθούν με τρεις της ηλικίας τους. Ξεκαρδιστικό το πώς την πάτησαν.

  Πλάκα έχει και το επεισόδιο που ο μουσικός καταφέρνει και ρίχνει την ξανθιά στο κρεβάτι.

  Πάντως τη μεγαλύτερη πλάκα την έχει ο τσακωμός ανάμεσα στους γονείς και το γιο τους για την ξανθιά που τους κουβαλήθηκε εξαιτίας του, που γίνεται στο κρεβάτι της κρεβατοκάμαράς τους. Θα κοιμηθούν και οι τρεις μαζί, στο δωμάτιό του θα κοιμηθεί η ξανθιά· που η κακομοίρα ακούει τον τσακωμό τους με δάκρυα στα μάτια.

  Θα ήταν εντελώς αντιρεαλιστικό το happy end, ένας μόνιμος δεσμός του μουσικού με την ξανθιά, όμως δεν γίνεται σε κωμωδία το τέλος να είναι εντελώς unhappy. -Πότε θα ξαναπάς; τη ρωτάει η φίλη της. -Θα πηγαίνω από δω και πέρα.

  Όχι, δεν της λέει ψέματα, γιατί διαφορετικά θα έχανε η κωμωδία.