Vittorio de Sica, Κλέφτης ποδηλάτων (Ladri di biciclette, 1948)

 

Vittorio de Sica, Κλέφτης ποδηλάτων (Ladri di biciclette, 1948)

 

  Κλέφτες ποδηλάτων είναι ο ιταλικός τίτλος, αλλά ο ελληνικός είναι πιο εύστοχος: Κλέφτης ποδηλάτων.

  Μια από τις καλύτερες ταινίες του ιταλικού νεορεαλισμού, μας παρουσιάζει την περιπέτεια ενός άνεργου νεαρού ιταλού. Είναι παντρεμένος με δυο παιδιά, ένα αγοράκι (έτσι θα έμοιαζε ο Ζαν Γκαμπέν όταν ήταν παιδί) και ένα μωρό.

  Επί τέλους βρίσκει δουλειά, αφισοκολλητής, αλλά υπάρχει μια προϋπόθεση: να έχει ποδήλατο.

  Η γυναίκα του πουλάει όλα τους τα σεντόνια για να αγοράσει ποδήλατο.

  Καλά, τόσο ανεύθυνος ήταν και το παρατάει έτσι, χωρίς να το κλειδώνει;

  Την πρώτη φορά τη γλίτωσε (το άφησε παρατημένο στη γωνιά για να πάει να πάρει τη γυναίκα του που ήταν σε μια καφετζού) αλλά τη δεύτερη όχι.

  Και αρχίζει η αναζήτηση του άγιου δισκοπότηρου, sorry, του ποδήλατου. Κάποιοι φίλοι θα προθυμοποιηθούν να τον βοηθήσουν στην αναζήτησή του, που είναι χωρίς αποτέλεσμα. Στη συνέχεια θα ψάχνει μόνος του μαζί με το γιο του. Θα τους δούμε σε μια εκκλησία που προσφέρει δωρεάν φαγητό. Όμως για να σε τραπεζώσουν θα πρέπει να παρακολουθήσεις πρώτα τη θεία λειτουργία. Τον βλέπουμε να πηγαίνει σε μια ταβέρνα με το γιο του, να ξεσκάσουν.

  Κάτι του λέει, τον χαστουκίζει. Το παιδί απομακρύνεται κλαίοντας. Λίγο αργότερα τρομοκρατημένος ακούει ότι ένα παιδί πνίγεται. Τρέχει να δει. Όχι, δεν ήταν ο γιος του, ανακουφισμένος τον βλέπει να στέκεται στην κορυφή σε κάποια σκαλοπάτια.

  Βρίσκει τον κλέφτη.

  Ο κλέφτης όμως είναι κι αυτός ένας φουκαράς, που υποφέρει από επιληψία.

  Όχι, δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτός είναι ο κλέφτης.

  Και κάποια στιγμή, βλέποντας ένα παρατημένο ποδήλατο, αποφασίζει να το κλέψει.

  Όμως τον πιάνουν. Ο γιος του τρέχει κοντά του κλαίγοντας.

  -Αφήστε τον, δεν θα του κάνω μήνυση, λέει ο ιδιοκτήτης του ποδηλάτου.

  -Είσαι τυχερός, του λέει ένας από τους παρευρισκόμενους. Το «που έπεσες πάνω σε ένα κομμουνιστή» δεν είδα να μεταφράζεται στους υπότιτλους.

  Μου άρεσε η ταινία για τον πρόσθετο λόγο ότι είχε αρκετές πινελιές χιούμορ.  

  Μαθητής πήγαινα κι εγώ από το χωριό μου, το Κάτω Χωριό, με ποδήλατο στην Ιεράπετρα. Δεν το κλείδωνα. Πολλές φορές δεν το έβρισκα στη θέση του. Λες να μου το έκλεψαν, αναρωτιόμουνα με ένα σφίξιμο στην καρδιά. Ή μήπως το πήρε ο φίλος μου ο Αντώνης ο Χαραλαμπάκης να κάνει βόλτα;

  Ευτυχώς όλες τις φορές το είχε πάρει ο Αντώνης.

  Τη μηχανή μου την γλίτωσα χάρη στο συναγερμό. Δυστυχώς πριν βαρέσει και αναγκαστούν να την παρατήσουν είχαν καταστρέψει την κλειδαριά. Εξήντα ευρώ μου στοίχισε για να την φτιάξουν. Την πήγα στο μαγαζί από όπου αγόρασα το συναγερμό για να κάνουν ρύθμιση ώστε να είναι πιο ευαίσθητος. Συχνά όταν πηγαίνω να την πάρω και απασφαλίζω τον συναγερμό κάνει εκτός από τον χαρακτηριστικό κτύπο και δυο σύντομους. Αυτό σημαίνει ότι είχε κτυπήσει ο συναγερμός. Όμως το πιο πιθανόν ήταν να είχε ακουμπήσει πάνω της ένα αυτοκίνητο, προσπαθώντας να στρίψει.

  Δεν περίμενα να έχει κάτω από 8 στο IMDb, και όντως είχε 8,3. Εγώ έβαλα 9.