Craig Gillespie, The finest hours ( Η μεγάλη διάσωση,2016)

Craig Gillespie, The finest hours (Η μεγάλη διάσωση, 2016)

  Για άλλη ταινία έψαχνα, με σχεδόν ίδιο τίτλο που δεν πρόλαβα να τη δω στη δημοσιογραφική προβολή μια και ταξίδευα για Κρήτη. Την είδα κατά λάθος, αλλά μου άρεσε πάρα πολύ.

  Θα παραθέσω πάλι μια ρήση του Δαρβίνου, από μια βιβλιοκριτική μου.

  «Εν τούτοις τα μυθιστορήματα αποτελούσαν για μένα θαυμάσια ανακούφιση και ευχαρίστηση επί χρόνια, με την προϋπόθεση πως είναι τουλάχιστον αρκετά καλά και δεν έχουν άσχημο τέλος-πράγμα εναντίον του οποίου θα έπρεπε να έχει θεσπιστεί νόμος».

  Και για τις ταινίες θα συμπλήρωνα εγώ, μια και την εποχή του Δαρβίνου δεν είχε εφευρεθεί ο κινηματογράφος.

  Η ταινία βασίζεται σε πραγματικό γεγονός, στη διάσωση των ναυαγών ενός τάνκερ από ένα μικρό σκάφος της ακτοφυλακής. Συναρπαστικές σκηνές που σου κόβουν την ανάσα αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας. Υπάρχει βέβαια και το ρομάντζο.

  Την παραπάνω ρήση του Δαρβίνου την ανέφερα γιατί θυμάμαι ότι έχω δει δυο άλλες ταινίες, επίσης θαλασσινές περιπέτειες, και αυτές βασισμένες σε πραγματικές ιστορίες, που δεν μου άρεσαν καθόλου γιατί δεν είχαν happy end. Στο μυαλό μου είναι καρφωμένες οι σκηνές που τους καταπίνει η θάλασσα. Αυτή, ευτυχώς, είχε.

  Βλέπουμε κι εδώ το μοτίβο με τους μ@λ@κες προϊσταμένους και τους χαρισματικούς υφισταμένους που τους βάζουν γυαλιά. Το βλέπουμε μάλιστα διπλό, και στο τάνκερ και στην ακτοφυλακή.

  Πολύ χάρηκα που την είδα αυτή την ταινία.