Gilles de Maistre, Το κορίτσι και το λιοντάρι (Mia and the white lion 2018)

Gilles de Maistre, Το κορίτσι και το λιοντάρι (Mia and the white lion 2018)

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Η κεντρική ηρωίδα: ένα δεκάχρονο κορίτσι. Το λιοντάρι: ένα νεογέννητο λευκό λιονταράκι, που το αναθρέφουν σαν σκυλάκι, και το ίδιο φέρεται σαν σκυλάκι. Χαριτωμένο με τις ζημιές που κάνει μέσα στο σπίτι. Το ζευγάρι άφησε το εστιατόριό του στο Λονδίνο και ήλθε στη Νότιο Αφρική μαζί με την κόρη τους και τον λίγο πιο μικρό γιο τους για να ασχοληθούν με τη φάρμα του παππού. Τι θα κάνουν ακριβώς; Θα αναθρέφουν λιοντάρια τα οποία θα πουλούν σε τσίρκα και σε ζωολογικούς κήπους. Ταυτόχρονα θα τα έχουν για τουριστική ατραξιόν, επιδεικνύοντάς τα στους τουρίστες.  

  Αυτό λέει ο σύζυγος και πατέρας στη γυναίκα του και τα παιδιά του. Στην πραγματικότητα όμως τα πουλάει σε κάποιον κακό στον οποίο είναι χρεωμένος. Αυτός τα μεταπουλάει σε κυνηγούς οι οποίοι τα σκοτώνουν, εκ του ασφαλούς μέσα στους χώρους περίφραξης που τα έχει.

  Όχι, το λευκό λιονταράκι δεν θα το πουλήσει ποτέ, υπόσχεται στην κόρη του. Όμως δεν μπορεί να μένει πια μέσα στο σπίτι, είναι επικίνδυνο, ποτέ δεν ξέρεις. Το μεταφέρουν σε ένα ειδικό χώρο περίφραξης, βγάζοντάς το βέβαια και έξω, όμως ποτέ πια δεν το βάζουν μέσα στο σπίτι. Το κορίτσι που έχει μεγαλώσει και είναι τώρα μια νεαρή έφηβη, εξακολουθεί να παίζει μαζί του, είτε μέσα είτε έξω από την περίφραξή του.

  Ένα μικρό ατύχημα για το οποίο την ευθύνη τη φέρει ο πατέρας θα τον κάνει να πάρει την απόφαση να το πουλήσει. Τα δάκρυα της κόρης του δεν τον συγκινούν. Τότε είναι που αυτή θα ανακαλύψει τι κρύβεται πραγματικά πίσω από την εκτροφή των λιονταριών, και θα αποφασίσει να το σώσει. Θέλει να το μεταφέρει στον ποταμό Τιμπαβάτι, όπου βρίσκεται μια προστατευμένη περιοχή για τα λιοντάρια (ναι, το κυνήγι των λιονταριών επιτρέπεται, διαβάζουμε στα γράμματα τέλους, και αυτό που βλέπουμε στην ταινία συμβαίνει πραγματικά στη Νότιο Αφρική. Ένα ίδρυμα παλεύει για τη σωτηρία τους). Και θα αρχίσει η περιπέτεια, γιατί στο κατόπιν τους βρίσκεται ο πατέρας της, ο δανειστής του και η αστυνομία με την εντολή να το πυροβολήσουν μόλις το δουν.

  Πολύ μου άρεσε η ταινία, εκτός από ένα σημείο: που το λιοντάρι δεν ξέσκισε τον κακό αλλά απλά τον έριξε κάτω.  

   Πάρα λίγο να το ξεχάσω, υπάρχει και ένα βιβλίο που αναφέρεται σε πραγματική ιστορία, αυτοβιογραφικό, με τίτλο «Γεννημένη ελεύθερη». Διάβασα για πρώτη φορά γι’ αυτό σε κάποιο βιβλίο του Desmond Morris. Αργότερα είδα και την ταινία. Ακόμη θυμάμαι ένα ανάλογο στόρι που είδα σε ντοκιμαντέρ αλλά όχι με λιοντάρια, αλλά με τίγρεις.