Mike Phillips, Dauntless, the battle of Midway (2019)

Mike Phillips, Dauntless, the battle of Midway (2019)

  Μετά το «Midway» του Jack Smight είδαμε τo «Dauntless, the battle of Midway». Έχει βαθμολογία 3.3 στο IMDb (εγώ της έβαλα 7). Γιατί άραγε αυτή η χαμηλή βαθμολογία;

  Πιστεύω για δυο λόγους.

  Ο βασικός είναι η διάψευση μιας αφηγηματικής αναμονής. Ο θεατής περιμένει να δει αερομαχίες (αγαπημένο μου είδος), βομβαρδισμούς, ένα επικό έργο, και τελικά βλέπει ένα υπαρξιακό δράμα.

  Οι αερομαχίες υπάρχουν, όμως η κύρια γραμμή της ταινίας είναι το δράμα δυο πιλότων που το αεροπλάνο τους καταρρίφθηκε. Ο ένας είναι τραυματισμένος. Θα καταφέρουν να επιβιώσουν; Θα τους εντοπίσουν έγκαιρα;

  Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας δείχνει αυτή την κορυφαία υπαρξιακή αγωνία, την αγωνία της επιβίωσης. Κάπου στη μέση ο ένας βλέπει το σωσίβιο του τραυματία. Μήπως αφέθηκε να πνιγεί, όπως στο «Open water», αληθινή ιστορία, όπου το κρουαζιερόπλοιο ξέχασε το ζευγάρι στη θάλασσα και ο άντρας, μη αντέχοντας την αγωνία ενός επερχόμενου θανάτου, έβγαλε το σωσίβιό του για να βουλιάξει και να πνιγεί; Πιθανόν.

  Και ένα εφέ έκπληξης στο τέλος.

  Το υδροπλάνο εντοπίζει κάποιον να επιπλέει. Επί τέλους, σώθηκε, σκεφτόμαστε. Τον πλησιάζουν. Τον ανασύρουν. Βλέπουμε το πρόσωπό του. Δεν είναι αυτός. Και στα γράμματα τέλους διαβάζουμε: «Στις 4 Ιουνίου 1942, είδαν τον Norman Vandivier και τον Lee Keaney να προσθαλασσώνονται. Παρά τις προσπάθειες των βομβαρδιστικών περιπολίας δεν κατάφεραν να τους εντοπίσουν».

  Αν δεν υπήρχε το unhappy end θα μου άρεσε περισσότερο η ταινία. Αυτό το unhappy end πιστεύω είναι ο λόγος για τη χαμηλή βαθμολογία.

  Παραλίγο να το ξεχάσω, άκουσα στίχους από τον Ancient mariner, ποίημα του Coleridge που διδαχθήκαμε στο Τμήμα Αγγλικών Σπουδών της φιλοσοφικής του Καποδιστριακού. Μετά πήρα το πτυχίο του Φιλοσοφικού Τμήματος, με το οποίο έκανα και την «καριέρα» μου σαν φιλόλογος. Ξαναδιάβασα το λήμμα της βικιπαίδειας για να το ξαναθυμηθώ.

  Χάρη στο πτυχίο του αγγλικού τμήματος μπορώ και βλέπω ταινίες με αγγλικούς υπότιτλους, όπως αυτή καλιώρα. Αλλά σαν πολύγλωσσος που είμαι (οκτώ ξένες γλώσσες) βλέπω και με υπότιτλους από τις άλλες γλώσσες αν δεν βρίσκω αγγλικούς. Την ταινία «Μη φέρνεις λουλούδια» την είδα με πορτογαλικούς. Ήταν καλοκαίρι, δεν μπορούσα να τη δω στη δημοσιογραφική προβολή, έπαιζε η δική μας, η Αντέλ Εξαρχόπουλος και ήθελα οπωσδήποτε να τη δω και να αναρτήσω τη μέρα που θα προβαλλόταν στους κινηματογράφους. Επίσης την ταινία "Ο Λένιν το 1918" που θα προβάλλεται από την Πέμπτη την είδα με ισπανικούς υπότιτλους, αυτή βρήκα στο youtube.

  Μια φορά έβλεπα μια ωραία ταινία, ρώσικη, με αγγλικούς υπότιτλους. Ξαφνικά οι υπότιτλοι σταμάτησαν. Φαίνεται ότι αυτός που τους έκανε άφησε μισή τη δουλειά. Όμως έπαιζε μια ωραία γκόμενα, και ήθελα να τη δω οπωσδήποτε. Ψάχνω, μόνο βουλγάρικους βρήκα. Τα βουλγάρικα είναι μια από τις επτά γλώσσες που έχω εγκαταλείψει, ε, οκτώ μου είναι αρκετές. Οι περισσότερες μου χρειάστηκαν για να διαβάσω βιβλιογραφία για το διδακτορικό μου («Αφηγηματικές τεχνικές», εκδόσεις Gutenberg για όποιον ενδιαφέρεται). Είδα την ταινία παγώνοντας τις σκηνές για να διαβάζω τους υπότιτλους. Τα βουλγάρικα είναι αδελφάκια με τα ρώσικα, θυμόμουνα και κάποια πράγματα από τη γραμματική, την είδα μια χαρά.