Narges Abyar When the moon was full (2019)

 

Narges Abyar  When the moon was full (2019)

 

  Οι ταλαιπωρίες της γυναίκας, ομήρου στα χέρια των αντρών, κυριολεκτικά αυτή τη φορά, είναι το θέμα της ταινίας.

  Όχι μόνο.

  Το άλλο θέμα είναι ο ισλαμικός φονταμενταλισμός.

  Πρόκειται για την πραγματική ιστορία του Abdolhamid Rigi και της Faezeh Mansuri.

  Όνειρό τους να φύγουν στο εξωτερικό. Όμως για να βγάλουν διαβατήριο έπρεπε να πάνε στο Πακιστάν, στο Ιράν δεν θα τους το έδιναν ποτέ.

  Στο Πακιστάν έχει όμως την έδρα της μια οργάνωση ισλαμιστών, η Jundallah (στρατιώτες του Αλλάχ), της οποίας αρχηγός είναι ο αδελφός του, ο Abdolmalek Rigi. Σιγά σιγά θα εγκολπωθεί τις ιδέες του, και μάλιστα ο αδελφός του θα τον αφήσει στο πόδι του ως νούμερο δύο της οργάνωσης, όταν θα φύγει για κάποια συνάντηση στο εξωτερικό.

  Ο αδελφός του θα σκοτώσει τον κουνιάδο του, τον αδελφό της γυναίκας του, ως δήθεν πράκτορα της ιρανικής κυβέρνησης. Ο ίδιος θα λάβει την εντολή να σκοτώσει τη γυναίκα του, την οποία θα εκτελέσει, και με την οποία τελειώνει η ταινία. Στα γράμματα τέλους θα μάθουμε ότι τα δυο αδέλφια συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν με απαγχονισμό. Στον σύνδεσμο της βικιπαίδειας διαβάζω ότι ο Abdolhamid εκτελέστηκε μe παρόντες τους συγγενείς των θυμάτων του. Τα πεθερικά του ζήτησαν τη βοήθεια από τις πακιστανικές αρχές για να επιστραφούν τα εγγόνια τους. H Faezeh είχε ήδη μια μικρή κόρη όταν έφτασαν στο Πακιστάν, όπου έμεινε έγκυος και γέννησε δίδυμα.

  Θύμα δεν ήταν μόνο η Faezeh, ήταν και η πεθερά της. Και αυτή όμηρος στα χέρια του γιου της, δεν της επιτρεπόταν να έχει κινητό. Είχε προσπαθήσει να αποτρέψει την νύφη της να έλθει στο Πακιστάν, και όταν ήλθε προσπάθησε να τη φυγαδεύσει στο Ιράν, χωρίς επιτυχία όμως. Μια τρίτη προσπάθεια από ιρανούς πράκτορες (δεν ξέρω αν αυτό είναι πραγματικό γεγονός) απέτυχε επίσης, γιατί δεν ήθελε να εγκαταλείψει τα παιδιά της.

  Ταλαιπωρημένη μητέρα, που είδε τα παιδιά της να γίνονται τέτοια τέρατα, και θρηνούσε ήδη τέσσερα από αυτά, που είχαν σκοτωθεί σε συγκρούσεις. Αργότερα θα θρηνούσε και τα άλλα δύο.

  Συναρπαστική ταινία που καθηλώνει κυριολεκτικά.

  Ας το αναφέρω εδώ.

  Κάποιοι και κάποιες νομίζουν ότι θα λύσουν τα ψυχολογικά τους προβλήματα με το να ενταχθούν στο ISIS. Αργότερα καταλαβαίνουν το λάθος τους. Είδα μια σχετική ταινία, όπου στα γράμματα τέλους διάβασα ότι κάποιοι άντρες κατάφεραν να ξεφύγουν και να επιστρέψουν στις πατρίδες τους, όμως καμιά γυναίκα.  

  Και δυο ατάκες από την ταινία που τις λέει η πεθερά. Η πρώτη: Τα λόγια μιας γυναίκας δεν αξίζουν τίποτα, είτε τα λέει η μητέρα είτε η σύζυγος. Η δεύτερη: Η Al Qaeda [είχε σχέση η οργάνωση του γιου της με αυτήν] πιστεύει ότι η γυναίκα είναι λιγότερο από τη βρωμιά που πατάς πάνω της.

  Και μια ακόμη, του τη λέει ο αδελφός του: Ο Θεός θα σου δώσει τις καλύτερες γυναίκες στον ουρανό.

  H προηγούμενη ταινία της Abyar είναι η «Αναπνοή» (2016), για την οποία αναρτήσαμε πριν έξι χρόνια, ενώ χθες αναρτήσαμε για την προ-προηγούμενη, την «Objects in mirror are closer than they appear» (2013).

  Την Abyar την είδαμε πακέτο με την ευκαιρία της προβολής της πρώτης ταινίας της «Τάφρος νούμερο 143» (2014) στις 4 Φλεβάρη στο Στούντιο στα πλαίσια ενός εξαήμερου με ιρανικές ταινίες, όμως την τελευταία της ταινία, την «Pinto» (2021) δεν την είδαμε. Αντιγράφουμε από το ΙΜDb: The film tells the story of a woman on the outskirts of the city who lives with her husband and child, but the story of their lives changes.

  Η ιστορία μιας γυναίκας… δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι θα αφηγείται τις ταλαιπωρίες της.