Klint Eastwood, Gran Torino (2008)

 Klint Eastwood, Gran Torino (2008)

 

  8,1 η βαθμολογία της, μου άρεσε. 

  Σκληροτράχηλος ο Klint Eastwood στα 78 του χρόνια.

  Έχει τραυματικές εμπειρίες από τον πόλεμο στην Κορέα.

  Πυροβόλησε και σκότωσε ένα παιδί, που είχε σηκώσει τα χέρια του να παραδοθεί. Τον κατατρύχουν οι τύψεις.

  Μου άρεσε το αντικληρικαλιστικό του πνεύμα. Αποπέμπει με σκαιότητα τον νεαρό πάστορα που θέλει ντε και καλά να τον εξομολογήσει, κατ’ απαίτηση της γυναίκας του που μόλις πέθανε, βλέπουμε την κηδεία της.

  -Πότε εξομολογήθηκες για τελευταία φορά;

  -Ποτέ.

  Κι εγώ το ίδιο.

  Οι δυο γιοι του θέλουν να τον στείλουν στο γηροκομείο.

  Μυθοπλασία, αλλά μόλις πριν τρεις μέρες είχα διαβάσει κάτι ανάλογο στο facebook, πραγματικό γεγονός.

  Είχα σχολιάσει.

  Με βάση το σχόλιο βρήκα την ανάρτηση, την κοινοποίησα στον τοίχο μου και έκανα το σχόλιο: Μυθοπλασία η ταινία του Eastwood που βλέπω τώρα, όμως είναι η σκληρή πραγματικότητα αυτό που διάβασα στην ανάρτηση αυτή.

  Περιφρονεί τους έγχρωμους.

  Όμως οι γείτονές του, Hmong (αυτόχθονη φυλή που ζει στην Κίνα και στις γύρω χώρες) του φέρονται με μεγάλη καλοσύνη, και θα τον κατακτήσουν τελικά.

  Ο δειλός και συνεσταλμένος γιος, που μια συμμορία Hmong θέλει ντε και καλά να τον κάνει μέλος της, ένας μάλιστα απ’ αυτήν είναι ξάδελφός του, εξαναγκάζεται να προσπαθήσει να κλέψει το Gran Torino, συλλεκτικό αυτοκίνητο, του Eastwood.

  Δεν θα τα καταφέρει, τον προλαβαίνει ο Eastwood.

  Για να εξιλεωθεί πρέπει να του προσφέρει μια εβδομάδα εθελοντική δουλειά. Αυτό επιτάσσουν τα ήθη της φυλής (θα ακούσουμε διάφορα εθνογραφικά για αυτή τη φυλή).

  Θα κερδίσει τη συμπάθειά του.

  Θα τον ενθαρρύνει να γίνει τολμηρός. Θα πάρει τελικά την πρωτοβουλία, να κλείσει ραντεβού με ένα κορίτσι που τον συμπαθεί.

  Και θα του βρει δουλειά, στις οικοδομές.

  Το τέλος είναι μεγαλειώδες, με ένα τρομερό εφέ έκπληξης.

  Απαγάγουν την αδελφή του και τη βιάζουν.

  Πρέπει να εκδικηθούν. Όχι όμως βιασμένα, κι ας λέει ο μικρός, πρέπει να το μελετήσουν.

  Την επομένη παρασύρει τον μικρό και τον κλειδώνει σε ένα δωμάτιο στο σπίτι του. Ενημερώνει όμως την αδελφή του πού να βρει το κλειδί να του ανοίξει.

  Εν τω μεταξύ αυτός πηγαίνει στο σπίτι που βρίσκεται η σπείρα.

  Βγαίνουν και τον προϋπαντούν με τεταμένα τα όπλα.

  Τι θα κάνει, θα τα βάλει μαζί τους;

  Βάζει στο στόμα του ένα τσιγάρο.

  -Έχεις κανείς σας φωτιά;

  Σιγά που θα του έδιναν.

  Χώνει αργά το χέρι του κάτω από το σακάκι.

  Την κίνηση την ήξεραν, την είχε κάνει και παλιά, έβγαλε ένα πιστόλι και έτσι άφησαν ήσυχη την κοπέλα.

  Τον γαζώνουν με σφαίρες.

  Μα τι διάβολο σχέδιο εκδίκησης ήταν αυτό;

  Μετά καταλαβαίνουμε.

  Έρχεται η αστυνομία.

  Ήταν άοπλος.

  Δεν μπορούν να επικαλεσθούν αυτοάμυνα.

  Σίγουρα θα κάτσουν χρόνια φυλακή.

  Εξαιρετικό σενάριο, εξαιρετική σκηνοθεσία, εξαιρετικός στην ερμηνεία του ο Κλιντ Ίστγουντ, ο θεός να του δίνει χρόνια (γεννήθηκε το 1930, είναι 95 χρονών σήμερα).

  Και, προπαντός το τέλος μου έδωσε μια ιδέα για το τέλος του επόμενου (δεύτερου) μυθιστόρηματός μου, μυθιστορηματική βιογραφία.

  Αν το γράψω τελικά.

  Που θα το γράψω, μου ζητήθηκε.