Maura Delpero, Βερμίλιο, η νύφη του βουνού (Vermiglio, 2024)

 Maura Delpero, Βερμίλιο, η νύφη του βουνού (Vermiglio, 2024)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Η πλοκή διαδραματίζεται σε ένα ορεινό χωριό στη βόρεια Ιταλία, λίγο πριν και λίγο μετά το τέλος του πολέμου.

  Δυο λιποτάκτες, καταφεύγουν στο σπίτι του ενός.

  Ο πατέρας δάσκαλος.

  Η μητέρα 10 γέννες, και είναι και έγκυος.

  Μέτρησα επτά παιδιά, πιο πριν είχε πεθάνει ένα μωρό από κοκίτη.

  Όπως και να το κάνουμε, μου φάνηκαν πάρα πολλά, ακόμη και για μουσουλμανική χώρα.

  Γιατί αγόρασε καινούριο δίσκο; Πώς θα ταΐσουν τα παιδιά τους; Διαμαρτύρεται η γυναίκα του.

  Ο δάσκαλος είναι όχι απλά προοδευτικός, αλλά πρωτοπόρος.

  Φέρνει το πικάπ στην τάξη, ακούνε τις «Τέσσερις εποχές».

  Τους αναλύει με απλά λόγια τη μουσική.

  Δεν είναι έργο με παιδιά, όπως πολλά ιρανικά, όμως τα παιδιά φαίνονται σε μεγάλο μέρος, αν όχι στο μεγαλύτερο, της ταινίας.

  Χαριτωμένα με τις απλοϊκές ερωτήσεις, και απαιτήσεις τους.

  Στη Λουκία γυαλίζει ο λιποτάκτης.

  Θα τον πλησιάσει, θα τον φιλήσει.

  -Δεν γίνεται, πρέπει πρώτα να παντρευτούμε, του λέει όταν σε επόμενη συνάντηση αυτός πάει να προχωρήσει παραπέρα.

  Και παντρεύονται.

  Προοδευτικός είπαμε ο πατέρας, δεν έχει αντίρρηση να παντρευτεί η κόρη του κάποιον για τον οποίο το μόνο που ξέρει είναι από πού κρατάει η σκούφια του: από τη Σικελία.

  Και ότι είναι αγράμματος. Παρακολουθεί τα μαθήματα που δίνει κάθε Σάββατο σε αγράμματους ηλικιωμένους.

  Στην αρχή, το ραβασάκι που στέλνει έχει μόνο μια καρδιά, δεν έχει μάθει ακόμη να γράφει.

  Μετά θα γράφει κιόλας.

  Ο καημένος ο δάσκαλος, πού να ξέρει…

  Ότι ήταν ήδη πάντρεμένος.

  Και τι έγινε μετά;

  Η συνέχεια επί της οθόνης.

  Το στόρι ισομοιράζεται, για μένα τουλάχιστον, με την ηθογραφία ενός ορεινού χωριού της βόρειας Ιταλίας, που αυτό για μένα είχε μεγάλο ενδιαφέρον.

  Η εκκλησία σε πρώτο πλάνο.

  Νομίζω υπήρξαν τρεις εξομολογήσεις.

  Προσευχή στο τραπέζι.

  6,9 η βαθμολογία της, αξίζει να τη δείτε.