Michael
Winterbottom, Trishna (2011)
Έχουμε παρουσιάσει
ήδη μια ταινία του Winterbottom,
την «In this world»,
και σειρά έχει σήμερα η Trishna.
Συνήθως διαβάζω
πρώτα το έργο και μετά βλέπω την ταινία (συνήθως τις ταινίες), στην περίπτωση
αυτή όμως είδα την ταινία, συστημένη από το φίλο μου Χρήστο Κορακιανίτη, για να
ανακαλύψω ότι πρόκειται για μεταφορά, χαλαρή όπως διαβάζω στον παραπάνω
σύνδεσμο, του μυθιστορήματος του Τόμας Χάρντι Tess of the d’ Urbervilles. Λέω χαλαρή γιατί το έργο
δεν το έχω διαβάσει. Πριν πολλά χρόνια είδαμε μια άλλη κινηματογραφική μεταφορά
του έργου, την Tess σε σκηνοθεσία Ρομάν Πολάνσκι, με τη Ναστάζια Κίνσκι στον
επώνυμο ρόλο. Και, όπως διαβάζω επίσης στον παραπάνω σύνδεσμο, είναι η τρίτη μεταφορά
έργου του Χάρντι που κάνει ο Winterbottom,
έχοντας προηγηθεί ο Jude
και The claim.
Θυμάμαι τις σέξι σκηνές στον Jude με την Kate Winslet.
Μεταφέροντας την
υπόθεση στην Ινδία, ο Winterbottom
προβάλει ως θέμα τη φτώχεια, που αναγκάζει μια κοπέλα να ξενοδουλεύει, πιεσμένη
από την οικογένειά της. Θα πέσει στα νύχια του αφεντικού της. Την αρχή θα του
ξεφύγει, όμως τη δεύτερη φορά δεν θα γλιτώσει. Νομίζει ότι βρήκε τον έρωτα,
αλλά κάποια στιγμή διαπιστώνει ότι απατήθηκε. Αυτό το παρουσιάζει πολύ
χαρακτηριστικά ο Winterbottom στις ερωτικές σκηνές.
Στο έργο του
Πολάνσκι, και σίγουρα και του Χάρντι, η Τες που σκοτώνει τον εραστή της καταδικάζεται
σε θάνατο με απαγχονισμό. Στο έργο του Winterbottom η Τρίσνα θα αυτοκτονήσει.
Δεν μας άρεσε το
τέλος. Η Τρίσνα κατάφερε να ξεφύγει και να επιστρέψει στο χωριό της. Δεν θα
έπρεπε να νοιώθει ενοχές σκοτώνοντας αυτόν που την αποπλάνησε. Ο Winterbottom μ’ αυτό το τέλος
ακυρώνει το αισιόδοξο μήνυμα της θαρραλέας πράξης της. Καλύτερα να πεθάνουμε
στην αγχόνη παρά να νοιώθουμε ενοχές που σκοτώσαμε τον τύραννο, έστω κι αν δεν
αυτοκτονήσουμε. Ναι, δεν θέλω αυτοί που σκότωσαν τον τσάρο να ένοιωσαν καμιά
ενοχή και μεταμέλεια.
Posts
No comments:
Post a Comment