Από σήμερα στους κινηματογράφους.
Καιρό είχα να δω ελληνική ταινία και ήταν για
μένα μια ευχάριστη έκπληξη η «Πλατεία Αμερικής» του Γιάννη Σκαρίδη.
Σε μια πολυκατοικία της πλατείας Αμερικής,
της πιο πολυπολιτισμικής πλατείας της Αθήνας, ζουν διάφοροι λαθρομετανάστες,
αλλά και έλληνες. Ένας απ’ αυτούς είναι ο Μπίλλη, ιδιοκτήτης ενός μπαρ που μαζί
με την αδελφή του κάνουν παράνομα τατουάζ. Ένας άλλος είναι ο Νάκος, ένας
ανεπρόκοπος τριανταοχτάρης που μένει με τους γονείς του.
Ο Νάκος έχει εμμονή με τους λαθρομετανάστες.
Κατάστρεψαν τη γειτονιά τους. Και καθώς δεν στέκει και πολύ καλά στα μυαλά του
αποφασίζει να τους εξολοθρεύσει. Σιγά σιγά. Φτιάχνει ψωμάκια ανακατεύοντας τη
ζύμη με δηλητήριο, τα βάζει σε σακούλες και τα κρεμάει στους κάδους των σκουπιδιών,
υποτίθεται σαν ψωμί που περίσσεψε για τους μετανάστες.
Ο Μπίλλη ερωτεύεται την Τερέζα, μια αφρικάνα
τραγουδίστρια που προσπαθεί να το σκάσει από τους προστάτες της και να φύγει
από την Ελλάδα. Θα προσπαθήσει να τη βοηθήσει, με τρόπο που θα αποβεί μοιραίος
γι’ αυτόν.
Ο Ταρέκ είναι σύριος, και προσπαθεί και αυτός
να φύγει από την Ελλάδα, για τη Γερμανία. Μαζί του είναι και το κοριτσάκι του.
Όμως στο αεροδρόμιο κάτι θα πάει στραβά, θα αναγνωρίσουν ότι είναι πλαστό το
διαβατήριό του. Το κοριτσάκι του όμως θα φύγει με το δικό της συνοδό.
Απελπισία για τον πατέρα. Κάνει τα αδύνατα
δυνατά να φύγει το συντομότερο, πιέζει τον μεσάζοντα. Μαζί του θα φύγει και η
Τερέζα. Με ιστιοπλοϊκό. Η πρώτη απόπειρα αποτυγχάνει. Η αποτυχία αυτή έχει να
κάνει με τα ψωμάκια του Νάκου. Πώς;
Να μην τα πούμε όλα, να δείτε την ταινία. Με
μπόλικες πινελιές χιούμορ ο Σκαρίδης πραγματεύεται ένα από τα καυτά σημερινά
προβλήματα, αυτό της ξενοφοβίας που φαίνεται να καταλαμβάνει πάρα πολλούς από
μας.
Posts
No comments:
Post a Comment