James Franco, The disaster artist (2017)

James Franco, The disaster artist (2017)

 Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Η ταινία, βασισμένη στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του Greg Sestero, αφηγείται τη σχέση του με τον Τόμι Γουάιζο και όλο το παρασκήνιο του γυρίσματος της ταινίας «Το δωμάτιο», ταινία την οποία είδαμε και αναρτήσαμε γι’ αυτήν πριν κάνουμε αυτή την ανάρτηση.

  Σε ένα βιογραφικό έργο συνήθως δεν υπάρχουν πυρηνικά επεισόδια, σασπένς και κορύφωση, όπως τα βλέπουμε για παράδειγμα στο «Δωμάτιο». Στα βιογραφικά έργα το ένα επεισόδιο διαδέχεται το άλλο σε μια χρονολογική κυρίως και όχι αιτιακή διαδοχή. Σαν τέτοια, το ενδιαφέρον εστιάζεται στο πρόσωπο του βιογραφούμενου, όπως π.χ. στις δυο ταινίες που είδα πρόσφατα για τον διάσημο αστροφυσικό Στήβεν Χώκινγκ, «The theory of everything» και «Hawking». Τι γίνεται όμως όταν ο βιογραφούμενος είναι άγνωστος, και η ζωή του ελάχιστα ενδιαφέρει τον οποιοδήποτε;

  Ναι, δεν έχει υψηλό προφίλ ο Τόμι Γουάιζο, πολύ περισσότερο για μας τους Έλληνες που τον ακούμε για πρώτη φορά, όμως είναι εξαιρετικά ενδιαφέρων ο χαρακτήρας του. Αυτός ο χαρακτήρας που φαίνεται στο κακό παίξιμό του στο «Δωμάτιο» είναι που τον κάνει ενδιαφέροντα τύπο. Μονήρης, ελάχιστα εκφραστικός, με μια ιδιάζουσα προφορά, κατακτά αμέσως τον θεατή.

   Και η σύγκριση:

   Ο James Franco που υπογράφει στην ταινία του, όπως και ο Γουάιζο, παραγωγή, σκηνοθεσία, πρώτο ανδρικό ρόλο, με εξαίρεση το σενάριο, είναι μια διπλοτυπία του Γουάιζο. Τον απέδωσε πιο πειστικά από ό,τι είχε αποδώσει ο ίδιος τον εαυτό του στο «Δωμάτιο». Συναρπάζει το παίξιμό του, και δεν είναι τυχαίο που απέσπασε κάποια βραβεία ανδρικού ρόλου. Την υψηλότατη βαθμολογία που έχει η ταινία στο IMDb την οφείλει σίγουρα στο παίξιμό του.

  Και θυμήθηκα την «Πιο σκοτεινή ώρα» (παίζεται ακόμη), όπου και σ’ αυτή την ταινία, αυτό που ξεχωρίζει, είναι το παίξιμο του Gary Oldman σαν Τσώρτσιλ.

  Αξίζει να τη δείτε την ταινία.