Mel Brooks, History of the world (1981)

Mel Brooks, History of the world (1981)

  O Μελ Μπρουκς είναι από τους αγαπημένους μου, το ίδιο και στο γιο μου. Συχνά ξαναβλέπουμε ταινίες του. Χθες βράδυ είδαμε την «Ιστορία του κόσμου, μέρος πρώτο» (πρώτο και τελευταίο, σας το λέω για να μη ψάχνετε το δεύτερο, όπως πήγα να το ψάξω εγώ). Αποτελείται από κωμικά επεισόδια που αναφέρονται σε τέσσερις περιόδους τους ανθρωπότητας: λίθινη εποχή, ρωμαϊκή περίοδο, ιερά εξέταση και γαλλική επανάσταση.

  Εδώ δεν βρήκαμε το εφέ της δισημίας σε εικονιστικό επίπεδο όπως σε προηγούμενα έργα του, εκτός κι αν δεν το πρόσεξα, αλλά υπάρχει άφθονο σε λεκτικό επίπεδο, περισσότερο γνωστό σαν λογοπαίγνιο. Επίσης είδαμε κάμποσους αναχρονισμούς (δεινόσαυρους και άνθρωπος), καθώς και σύμφυρση χρονικών επιπέδων (τον Μελ Μπρουκς, γάλλο βασιλιά, τον σώζει ένας μαύρος από τα επεισόδια στη ρωμαιοκρατία).

  Ο Μελ Μπρουκς, σαν Λουδοβίκος 16^ος, επαναλαμβάνει μια ατάκα από το «Men in tights»: Είναι καλό να είσαι βασιλιάς.

  Θα σχολιάσω: αρκεί να είσαι ο latest και όχι ο last. Οι last βασιλιάδες, στην καλύτερη περίπτωση εκθρονίζονται και ζουν εξόριστοι σαν ex, ενώ στη χειρότερη τους κόβουν το κεφάλι.

  Και ένα σχόλιο ακόμη.

  Οι ηθολόγοι πιστεύουν ότι η αποδέσμευση του σεξ από τον αναπαραγωγικό οίστρο στο ανθρώπινο είδος έχει σαν στόχο να εξασφαλίσει την παραμονή του ζευγαριού για πολλά χρόνια μαζί, προκειμένου να ανατραφούν οι νέοι απόγονοι με ασφάλεια.

  Και ο έρωτας;

  Για τον ίδιο λόγο, πιστεύω εγώ. Ο ερωτευμένος δεν ξενοκοιτάζει, στην αρχή τουλάχιστον, μένει δίπλα στη γυναικούλα του και ανατρέφουν με αγαστή σύμπνοια τα βλαστάρια τους μέχρι να φτάσουν στην ηλικία της ανεργίας.

  Και οι βασιλιάδες;

  Ευτυχώς το ανθρώπινο είδος δεν περιμένει να διαιωνισθεί από τις αναπαραγωγικές τους ικανότητες. Όσα παιδιά κι αν κάνουν είναι λίγα μπροστά στη λαοθάλασσα της υπόλοιπης ανθρωπότητας. Αυτός είναι ο λόγος που γι’ αυτούς ο έρωτας δεν προσφέρει καμιά υπηρεσία για τη διαιώνιση του είδους, υπάρχουν τόσοι και τόσοι άλλοι για να το διαιωνίσουν. Τι μένει λοιπόν γι’ αυτούς;

  Μα το σεξ. Ο Σολομών είχε νομίζω τρακόσες παλλακίδες, και ανάλογο αριθμό από παλλακίδες είχαν και οι σουλτάνοι, οι χαλίφηδες, κ.λπ. Οι κινέζοι αξιωματούχοι είχαν κι αυτοί αρκετές, σίγουρα σε διψήφιο αριθμό.

  Όχι, δεν μπορούσαν να είναι ερωτευμένοι με όλες αυτές, απλά όποια τους γυάλιζε στο μάτι κάθε βράδυ την έπαιρναν στο κρεβάτι τους.

  Βέβαια πρέπει να υπήρχε και εδώ η παρενέργεια του έρωτα, αλλά μόνο μια τέτοια περίπτωση ξέρω. Ένας Μωάμεθ, ο πορθητής νομίζω, αυτός που κατέκτησε την Κωνσταντινούπολη, πίσσα στα κόκαλά του, όταν ένοιωσε ότι ήταν ερωτευμένος με μια παλλακίδα του την έσφαξε. Ο έρωτας είναι πάντα εμπόδιο για αυτά τα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα.

  Το ίδιο έκανε και ο «Καπετάν Μιχάλης» (από το μυθιστόρημα αυτό του Καζαντζάκη έμαθα την κατάρα «πίσσα στα κόκαλά του»), έσφαξε την Εμινέ χανούμ όταν συνειδητοποίησε ότι ο έρωτάς του γι’ αυτήν τον εμπόδιζε να δοθεί ολόψυχα στον επαναστατικό αγώνα για την απελευθέρωση της Κρήτης από τους Τούρκους. Όμως αυτός είναι μυθιστορηματικό πρόσωπο.

  Λέγεται ότι πίσω από κάθε μεγάλο άνδρα κρύβεται μια γυναίκα. Εγώ θα πρόσθετα ότι επίσης κρύβεται μια γυναίκα πίσω από πάρα πολλούς ικανούς άνδρες που δεν κατάφεραν να γίνουν μεγάλοι.

  Η προηγούμενη ταινία του Μελ Μπρουκς που είδαμε ήταν η «Men in tights». Να το πούμε τώρα, σε κάθε ανάρτηση παραθέτουμε τον σύνδεσμο της προηγούμενης. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις όπου παραθέτουμε όλους τους συνδέσμους των προηγούμενων αναρτήσεων για ταινίες του ίδιου σκηνοθέτη.