Griffin Yueh Feng, The rape of the sword (盗剑 1967)

Griffin Yueh Feng, The rape of the sword (盗剑 1967)

  Πήραμε φόρα με το «Madame White Snake» και είπαμε να δούμε και άλλες ταινίες του Griffin Yueh Feng. Η επόμενη ταινία του που είδαμε ήταν «Ο βιασμός του ξίφους» (Το κλέψιμο του ξίφους είναι η ακριβής μετάφραση).

  Οι ταινίες με πολεμικές τέχνες ήταν πάντα δημοφιλείς στην Κίνα. Δεν αποτελεί έκπληξη, αφού σκηνές μάχης είναι σχεδόν πάντα ενσωματωμένες στην Όπερα του Πεκίνου, και φαντάζομαι και σε άλλες κινέζικες όπερες.

  Και στη Δύση αρέσουν αυτές οι ταινίες. Ας φέρουμε στο μυαλό μας τον συγχωρεμένο τον Μπρους Λι και τον Τσάκι Τσαν.

  «Ο βιασμός του ξίφους» είναι μια τέτοια ταινία.

  Ξεκινώντας να τη βλέπω μου ήλθε στο μυαλό το σημειωτικό τετράγωνο του Greimas. Σκέφτηκα να το εφαρμόσω σε αυτή την παρουσίαση αλλά άλλαξα γνώμη, ποτέ δεν το συμπάθησα, θεωρώντας το πολύ εξεζητημένο. Σαν πιο απλό αφηγηματικό σχήμα σε πολλές από τις ταινίες τέτοιου είδους, και όχι μόνο, σκέφτηκα το παρακάτω: Ήρωας-δράση-επίτευξη στόχου. Έλληνες-εκστρατεία-καταστροφή της Τροίας. Οδυσσέας-ταξίδι-Ιθάκη. Βοηθοί η θεά Αθηνά, η Ναυσικά και ο πατέρας της, αντίμαχοι ο Ποσειδώνας, ο κύκλωπας και οι μνηστήρες.

  Για την ακρίβεια, το θεωρώ σαν υποπερίπτωση ενός πιο γενικού αφηγηματικού σχήματος: Κατάσταση ηρεμίας, διατάραξη της ηρεμίας, αποκατάσταση της ηρεμίας. Και, μου ήλθε τώρα στο μυαλό μια άλλη εφαρμογή του: το σύμπαν πριν το big bang, η δημιουργία του σύμπαντος με το big bang, και τέλος ο θερμικός θάνατος του σύμπαντος σαν αποτέλεσμα της διαρκούς αύξησης της εντροπίας. 

  Εδώ ηρωίδα είναι η Geng Liu Niang. Στόχος, η αρπαγή ενός ξίφους που πάρθηκε από τον πατέρα της που προσπάθησε να το διαφυλάξει, σε μια μονομαχία μέχρι θανάτου. Η εκδίκηση είναι ένας ακόμη στόχος. Στην προσπάθειά της (δράση) θα βρει βοηθό την Zhong Jiao Long. Θα την εκπαιδεύσει στο Κουνγκ Φου, και αυτή αργότερα θα παίξει πρωταρχικό ρόλο στην προσπάθειά της, σώζοντάς της μάλιστα και τη ζωή. Ένας αντίμαχος είναι ο πρίγκιπας που ήθελε να αρραβωνιαστεί με το ζόρι την Zhong Jiao Long, και φυσικά αυτός που σκότωσε τον πατέρα της. Θα τον σκοτώσουν τελικά και θα πάρουν και το ξίφος. Όμως ο πρίγκιπας θα ξεφύγει, αφήνοντας ανοικτή μια συνέχεια της ταινίας.

  Εντυπωσιακές οι σκηνές δράσης, μου άρεσαν πολύ. Επίσης έχω ξαναγράψει ότι μου αρέσουν τα έργα εκδίκησης. Και πριν βιαστείτε να με κατηγορήσετε γι’ αυτό, σκεφτείτε την υπόθεση της «Ορέστειας» και του «Άμλετ». Αλλά, να το πω κι αυτό, η εκδίκηση της «Μήδειας» δεν μου άρεσε.