Από σήμερα στους
κινηματογράφους.
Η νηπιαγωγός εντυπωσιάζεται από το ποιητικό ταλέντο του πεντάχρονου
μαθητή της, σε σημείο που της γίνεται εμμονή. Τον ενθαρρύνει όσο μπορεί, και
μάλιστα τον παρουσιάζει σε μια ποιητική βραδιά όπου απαγγέλει δυο ποιήματά του.
Σε
μια τάξη δημιουργικής γραφής παρουσιάζει τα ποιήματά του σαν δικά της, όχι για
να τα οικειοποιηθεί αλλά γιατί ήταν ο μόνος τρόπος να τα παρουσιάσει.
Εντυπωσιάζει τον δάσκαλό της που περίπου την ερωτεύεται. Μέχρι που, σ’ εκείνη
την ποιητική βραδιά, μαθαίνει ότι τα ποιήματα δεν είναι δικά της.
Δεν
συμμερίζονται όλοι τον ενθουσιασμό της. Ο πατέρας του μάλιστα, εντελώς
αρνητικός, τον παίρνει και τον πηγαίνει σε άλλο νηπιαγωγείο. Απογοητευμένη και από
την οικογενειακή της ζωή, κουβαλώντας και την απογοήτευση από τα δικά της λογοτεχνικά
πετάγματα, θα προβεί σε ένα απονενοημένο διάβημα. Η τελευταία σκηνή είναι
συγκλονιστική.
Η όλη ιστορία αποτελεί μια αντιστροφή αυτού που συμβαίνει συνήθως στην πραγματικότητα.
Ο δάσκαλος ενθαρρύνει τον μαθητή (εγώ είχα την ενθάρρυνση δυο καθηγητών μου),
και προοδεύει. Εδώ τα πράγματα εξελίσσονται διαφορετικά. Βλέπουμε τη διαδικασία
της ενθάρρυνσης ενός ταλέντου, που λόγω ενός πατέρα που δεν δείχνει κατανόηση
είναι καταδικασμένο να μαραζώσει. Όμως αυτό γίνεται με ένα δραματικό τρόπο.
Πολύ μου άρεσε αυτή η ταινία, πιστεύω να αρέσει και σε σας αν πάτε να τη
δείτε.
Posts
No comments:
Post a Comment