Philippe de Chauveron,
Θεέ μου τι σου κάναμε; 2 (Qu'est-ce
qu'on a encore fait au bon Dieu, 2019)
Περίεργο, για το πρώτο «Θεέ μου τι σου
κάναμε;» δεν έχω γράψει τίποτε, ενώ θυμάμαι ότι το έχω δει. Τέλος πάντων.
Ο ελληνικός τίτλος
θα μπορούσε να είναι «Θεέ μου, τι άλλο σου κάναμε;», όπως είναι ο γαλλικός. Ή
μήπως ο τίτλος που έδωσαν τελικά, που υποδηλώνει το sequel, είναι πιο αβανταδόρικος;
Και για να
θυμηθούμε, ένας Εβραίος, ένας Άραβας, ένας Κινέζος και ένας υποσαχάριος
Αφρικανός (δηλαδή μαύρος) είναι οι γαμπροί τους. Κάθε ζευγάρι έχει και από ένα
παιδί. Έχουν διάφορους λόγους να θέλουν να φύγουν από τη Γαλλία, να επιστρέψουν
στις πατρίδες τους. Ο πεθερός σκαρώνει ολόκληρο σενάριο για να τους μεταπείσει.
Φυσικά θα τα καταφέρει.
Η ταινία είναι
βέβαια κωμωδία, όμως είναι ταυτόχρονα και ένα σχόλιο πάνω στην
πολυπολιτισμικότητα που ακολουθεί σαν ουρά την παγκοσμιοποίηση, πριν χαθεί κι
αυτή στο χωνευτήρι της αφομοίωσης και γίνει σαν την σκωληκοειδή μας απόφυση.
Υπάρχει και το
σχόλιο πάνω στην ομοφοβία. Η αδελφή του μαύρου είναι ομοφυλόφιλη. Πώς θα το
δεχθεί ο πατέρας της; Φυσικά θα του έλθει νταμπλάς, και όχι μεταφορικά. Μέχρι
να γίνει ο γάμος της όμως θα έχει συνέλθει, θα έχει πάρει εξιτήριο, και θα
πειστεί να παραστεί στην γαμήλια τελετή.
Αρκετά απολαυστική
κωμωδία, αναρωτιέμαι γιατί δεν έγραψα τίποτα για την πρώτη ενώ θυμάμαι ότι μου
άρεσε.
No comments:
Post a Comment