Τελικά από σήμερα 5-3-2020 στους κινηματογράφους.
Δυο είναι οι βασικές
αφηγηματικές τεχνικές: το σασπένς και το εφέ του απροσδόκητου. Συνήθως
συνυπάρχουν και τα δυο, αλλά κάποιο είναι κυρίαρχο. Εδώ είναι το εφέ του
απροσδόκητου.
Η Ιζαμπέλ συνδιευθύνει
ένα ορφανοτροφείο κάπου στην Ινδία, και πρέπει να ταξιδέψει μέχρι τη Νέα Υόρκη
για να εξασφαλίσει μια γερή χρηματοδότηση από την Τερέζα. Πηγαίνει, και σοκάρεται
από τη χλιδή που βλέπει στην οικογένειά της. Η σουίτα που της έκλεισαν είναι
χλιδάτη, πανάκριβη, ντρέπεται. Ένας φίλος μου που είχε πάει κάποτε προσκεκλημένος
στις Βρυξέλες ένοιωσε την ίδια ντροπή όταν έμαθε πόσο κόστιζε το δωμάτιο που
του έκλεισαν και άλλαξε ξενοδοχείο.
Η αφηγηματική
αναμονή ήταν ότι θα δω μια ταινία που θα παρουσιάζει αντιστικτικά τον πλούτο με
τη φτώχεια. Όμως τίποτα τέτοιο, η ταινία εξελίσσεται σε ένα οικογενειακό δράμα.
Και οι πάμπλουτοι
είναι θνητοί. Και σ’ αυτούς ανάμεσα μπορεί να συναντήσεις καλούς ανθρώπους. Τι
να επιλέξεις, την έκτρωση, θανατώνοντας μια ζωή, ή να γεννήσεις και να δώσεις
το νεογέννητο για υιοθεσία; Πόσο εύκολο είναι να θάψεις τα γονεϊκά αισθήματα;
Όλα αυτά θα τα συναντήσουμε
«Μετά το γάμο» της Γκρέης, της κόρης της Τερέζας και του Όσκαρ.
Μελόδραμα που εμένα
με συγκίνησε, όπως φαντάζομαι θα συγκινήσει κι εσάς αν πάτε να δείτε την ταινία.
Posts
No comments:
Post a Comment