Από χθες στην Έλλη
(Ακαδημίας 64).
Αναρωτιέμαι αν οι
γείτονές μας αλβανοί έχουν την ίδια εμμονή με το καθεστώς Χότζα που έχουμε
εμείς με την κατοχή και τον εμφύλιο (Αγγελόπουλος, Βούλγαρης). Δεν έχω δει άλλη
αλβανική ταινία για να ξέρω, όμως το θέμα της «Αντιπροσωπείας» του Bujar Alimani είναι
αυτό ακριβώς, η κομμουνιστική Αλβανία.
Πρόκειται για μια road movie μέσα
από την οποία μας αποκαλύπτονται οι σκοτεινές πλευρές του καθεστώτος.
Ένας πολιτικός
κρατούμενος, καθηγητής, μεταφέρεται στα Τίρανα. Πρέπει να τον παρουσιάσουν σαν
δείγμα του φιλελευθερισμού του καθεστώτος. Ένας της αντιπροσωπείας είναι φίλος
του και επιμένει να τον δει. Θα ανταλλάξουν τις ευνοϊκές μαρτυρίες του με την
αποφυλάκισή του (θέλει ακόμη έξι χρόνια μέχρι να εκτίσει την ποινή του). Τι θα
κερδίσουν; Πιθανώς μια οικονομική βοήθεια από την ΕΟΚ. Η βοήθεια από την Κίνα
στέρεψε, όπως και πιο παλιά η βοήθεια από την ΕΣΣΔ.
Το αυτοκίνητο της μεταφοράς
κατά τη διαδρομή παθαίνει βλάβη, πρέπει να επιδιορθωθεί. Αυτό έχει σαν
αποτέλεσμα να συναντηθούν με άλλα πρόσωπα, να ανταλλαγούν κουβέντες, να δούμε
συμπεριφορές. Μέσα από όλα αυτά θα δειχθούν όλες οι πλευρές του καθεστώτος, τα
βασανιστήρια, οι φυλακές, η δραπέτευση στο εξωτερικό (έχουμε και εδώ το
αντίστοιχο της Σβετλάνας Αλληλούγιεβα, της κόρης του Στάλιν), η ανεπάρκεια των
υπηρεσιών, η υπεροπτική συμπεριφορά στον απλό πολίτη αλλά και στον κατώτερο
ιεραρχικά, οι δυσμένειες, οι παράλογες απαγορεύσεις, κ.λπ. κ.λπ.
Παλιά έλεγα ότι το
χειρότερο που θα μπορούσε να σου τύχει είναι να είσαι μειονότητα σε μια χώρα.
Μετά το άλλαξα, στο να είσαι λαθρομετανάστης. Τώρα συνειδητοποιώ το χειρότερο,
να είσαι πολιτικός κρατούμενος. Σήμερα δεν υπάρχουν τσαρικά κάτεργα («Αναμνήσεις από το
σπίτι των πεθαμένων») και κομμουνιστικά γκουλάγκ («Το αρχιπέλαγος του
Γκουλάγκ»), όμως οι φυλακές των απολυταρχικών καθεστώτων είναι γεμάτες από
πολιτικούς κρατούμενους, πολλοί από τους οποίους εκτελούνται.
Πολύ μου άρεσε η
ταινία, σας τη συνιστώ.
Posts
No comments:
Post a Comment