Book review, movie criticism

Saturday, December 14, 2019

Roger Gnoan M’ Bala, Au nom du Christ (1993)




  Μου αρέσει ο μη δυτικός κινηματογράφος, και φυσικά και ο αφρικανικός, όχι μόνο γιατί σ’ αυτούς «επιπλέουν» τα αριστουργήματα ενώ στον δυτικό θα σου σερβίρουν πολύ καλές ταινίες ανάκατες με σαβούρες, αλλά και για τα ανθρωπολογικά τους στοιχεία. Έχω δει αρκετές ταινίες της μαύρης Αφρικής.
  Δεν μου αρέσουν όμως ταινίες με θρησκευτικά θέματα, έστω και έχουν στόχο να σατιρίσουν. Στην ταινία αυτή ο σκηνοθέτης σατιρίζει τις διάφορες αιρέσεις, που φαίνεται ότι ανθούν κι εκεί όπως και στην Αμερική.
  Εμφανίζεται ο προφήτης, ξάδελφος του Χριστού (-δηλαδή ο Θεός είναι θείος σου; Τον ρωτάει ειρωνικά κάποιος), και σιγά σιγά συσσωρεύονται οι πιστοί. Τους εκμεταλλεύεται οικονομικά, και τις γυναίκες σεξουαλικά, όπως διάβασα ότι κάνουν και κάποιοι ινδοί γκουρού. Όσο για τους άπιστους, τους αντιμετωπίζει με ένα σώμα πραιτοριανών όπως η ιερά εξέταση τους αιρετικούς.
  Το τέλος είναι ολότελα κωμικό. Έχει παρασυρθεί τόσο πολύ από αυτά που κηρύττει, ώστε πιστεύει πραγματικά ότι είναι ο τελευταίος προφήτης, και οι σφαίρες δεν μπορούν να τον αγγίξουν. Βάζει και τον σταυρώνουν (χωρίς καρφιά βέβαια, μόνο κάτι λουριά τον συγκρατούν πάνω στον σταυρό), αφού διατάξει μια ομάδα οπλισμένων με τουφέκια, σαν αυτά που είχαμε κι εμείς στην επανάσταση του ’21, να τον πυροβολήσουν αμέσως μετά. Οι σφαίρες δεν θα τον πειράξουν, τους λέει, θα εξοστρακισθούν.
  Το να ντοπάρεις τους άλλους κατανοητόν, αλλά να ντοπάρεις και τον εαυτό σου; Εντάξει να παραμυθιάζεις τους άλλους, αλλά να παραμυθιάζεσαι κι εσύ ο ίδιος; Φυσικά πέφτει νεκρός κάτω από τις σφαίρες.
  Εκεί τελειώνει η ταινία, δεν μαθαίνουμε αν οι οπαδοί του εξέλεξαν τον διάδοχό του ή αυτοδιαλύθηκαν.
  Την ταινία μπορείτε να τη δείτε στο youtube με αγγλικούς υπότιτλους.

No comments: