Julio Medem, Το σεξ και η Λουσία (Lucia y el sexo, 2001)

 

Julio Medem, Το σεξ και η Λουσία (Lucia y el sexo, 2001)

 

  Από σήμερα στο Ατενέ

  Πρόκειται για μια συναρπαστική ιστορία, όπου συναντάμε για άλλη μια φορά το μοτίβο «Ένας άντρας δυο γυναίκες».

  H τελευταία ταινία στην οποία το είδαμε είναι η «Περσική εκδοχή» (2023) της Maryam Keshavarz.

  Ήταν και άλλα δυο έργα που μου είχαν περάσει από το μυαλό όταν έβλεπα την ταινία, αλλά όταν έγραφα την κριτική δεν μπορούσα να θυμηθώ.

  Θυμήθηκα τώρα και συμπληρώνω.

  «Το κόκκινο και το μαύρο» και «Το μοναστήρι της Πάρμας» του…

  Όχι, δεν θα το γράψω, θα έπρεπε να το ξέρετε. Αν δεν το ξέρετε, ανοίξτε τους συνδέσμους.

  Αυτός, συγγραφέας.

  Αυτές:

  Με την Έλενα είχε μιας βραδιάς σεξ, υπέροχο σεξ, μέσα στη θάλασσα, σε μια από τις βαλεαρίδες νήσους, από όπου ξεκίνησε την επανάστασή του ο Φράνκο.

  Δεν θα ξαναβρεθούν, όμως αυτή θέλει να έχει τρεις ενδείξεις για το ποιος είναι.

  Θα της δώσει τις δυο.

  Η μια είναι ότι μένει στη Μαδρίτη.

  Δεν είναι η μόνη που της έχει συμβεί.

  Αυτή η μια φορά ήταν αρκετή για να συλλάβει.

  Μια κόρη.

  Με την άλλη, τη Λουσία, θα συζήσει.

  Δουλεύει σερβιτόρα. Είναι θαυμάστριά του, έχει διαβάσει τα βιβλία του, και του την πέφτει ανοικτά.

  Αυτός ανταποκρίνεται.

  Κάποια στιγμή το τρίο θα βρεθεί στο νησί αυτό.

  Δεν θα αφηγηθώ την υπόθεση που είναι αρκετά περίπλοκη.

  Εξάλλου δεν θέλω να κάνω σπόιλερ.

  Ας το κάνει η βικιπαίδεια.

  Εγώ μόνο θα πω δυο πράγματα.

  Όπως υπάρχει το «θέατρο μέσα στο θέατρο», εγκιβωτισμένο (Θυμάμαι το «Όνειρο θερινής νύχτας»-να μη γράψω τίνος είναι, όλοι σας θα ξέρετε ότι είναι του Σαίξπηρ), έτσι υπάρχει και μια εγκιβωτισμένη quasi κινηματογραφική μεταφορά της νουβέλας που γράφει.

  Τη διαβάζει η Λουσία, χωρίς να φαντάζεται ότι είναι πραγματική, αυτοβιογραφική ιστορία.

  Και το δεύτερο;

  Πάει, το ξέχασα.

  Α, ναι, το σεξ πού κολλάει στην πλοκή;

  Κολλάει στο ότι βλέπουμε αρκετές τολμηρές σκηνές σεξ με τον συγγραφέα και τη Λουσία.

  Αν τις απομονώσει κανείς είναι καθαρή τσόντα.

  Δεν σας λέω να πάτε να τη δείτε για τη τσόντα, αλλά είναι μια πολύ καλή ταινία. Η επανέκδοσή της από το New Star Art Cinema και το 7 της βαθμολογίας της στο IMDb το επιβεβαιώνουν.