Ebrahim Hatamikia, Identity (1987)

 Ebrahim Hatamikia, Identity (1987)

 

  Η «Ταυτότητα» είναι η πρώτη ταινία του Εμπραχίμ Χαταμίκια, και παρόλο που είναι γυρισμένη κατά τη διάρκεια του πολέμου Ιράν – Ιράκ (ο πόλεμος τέλειωσε το 1988), δεν μπορεί να συγκαταλεχθεί στις ταινίες της «ιερής άμυνας». Ο πόλεμος είναι το φόντο μέσα στο οποίο τοποθετεί ο Χαταμίκια την ιστορία του, η οποία έχει να κάνει με ένα συνειδησιακό πρόβλημα, ακριβώς το ίδιο που συναντήσαμε και στη «Νύφη» (1991) του Behrouz Afkhami, μόνο που εκεί υπάρχει μια αντιστροφή. H «νύφη» (πηγαίνουν το ταξίδι του μέλιτος) επιμένει να γυρίσουν πίσω να δουν τι έγινε με τη γυναίκα που τραυμάτισε με  το αυτοκίνητό τους ενώ αυτός αρνείται. Αργότερα η γυναίκα του θα εξαφανιστεί. Έχει πάει να βρει την γυναίκα, δεν είχε πεθάνει, θα πέθαινε όμως αν δεν πλήρωνε τα πανάκριβα νοσήλιά της. Και αυτόν τον πιάνει η μεταμέλεια, και ψάχνει να δει τι έγινε αυτή η γυναίκα. Στο τέλος της ταινίας θα αντικρύσουν ο ένας τον άλλο από μακριά, στο νοσοκομείο, όπου νοσηλεύεται η τραυματισμένη γυναίκα.

  Ο Νασέρ με τους τρεις «φίλους» του κάνουν κόντρες με τις μηχανές. Κάποια στιγμή η μηχανή του πέφτει πάνω σε ένα παιδί. «Τι κάθεσαι, πάμε να φύγουμε, θα έχουμε πρόβλημα».

  Φεύγουν.

  Όμως στο δρόμο το καλοσκέφτεται. Θέλει να γυρίσει να δει τι απόγινε το παιδί.

  «Ούτε να το σκεφτείς. Θα έχουμε όλοι πρόβλημα».

  Και ένας απ’ αυτούς τον αρχίζει στο ξύλο.

  Αφού τον έχει σακατέψει τον παρατάει.

  Κουτσά στραβά παίρνει τη μηχανή και ξεκινάει για το δρόμο της επιστροφής. Όμως, καθώς είναι σε κακά χάλια, πέφτει πάνω σε ένα αυτοκίνητο και τραυματίζεται βαριά.

  Νοσηλεύεται σε ένα στρατιωτικό νοσοκομείο.

  Ποιος είναι;

  Δεν έχει χαρτιά πάνω του, και αδυνατούν να τον ταυτοποιήσουν.

  Αυτός κατά διαστήματα βασανίζεται από παραισθήσεις και εφιάλτες για αυτό που έκανε στο παιδί.

  Στο μεταξύ μια ομάδα μαθητών θέλουν να του πάρουν συνέντευξη, όπως και σε άλλους νοσηλευόμενους στο θάλαμο.

  Τι να πει, ότι πολέμησε γενναία και τραυματίστηκε;

  Σε έναν νοσηλευόμενο θα εκμυστηρευτεί την αλήθεια.

  Αργότερα θα αποκαλυφθεί ότι στο στρατιωτικό νοσοκομείο βρέθηκε γιατί κάποιος στο ασθενοφόρο τον αναγνώρισε. Τα πολιτικά νοσοκομεία ήταν γεμάτα κόσμο, αρκετοί νοσηλευόμενοι ήσαν τραυματισμένοι από τους βομβαρδισμούς. Μόνο σε στρατιωτικό νοσοκομείο υπήρχε ελπίδα να τον κρατήσουν.

  Κάποια στιγμή θα θεραπευτεί, θα του βγάλουν τους επιδέσμους που καλύπτουν το πρόσωπό του.

  Μεγάλος σκηνοθέτης ο Χαταμίκια, γυρίζει μια ταινία για το συνειδησιακό πρόβλημα του ήρωα, μιλώντας όμως και για τον πόλεμο. Θα δούμε δραματοποιημένη την αφήγηση ενός νοσηλευόμενου, για το πώς τραυματίστηκε από ένα ιρακινό αεροπλάνο που τους βομβάρδισε ενώ προσπαθούσαν να στήσουν μια πλατφόρμα σε ένα κανάλι.

  Πολύ καλή ταινία, 7,1 η βαθμολογία της.