Γιώργος Σκαλενάκης, Το νησί της Αφροδίτης (1965)

 Γιώργος Σκαλενάκης, Το νησί της Αφροδίτης (1965)

 

  Σήμερα, Σάββατο και Κυριακή στις 19.30 στο Στούντιο

  Την ταινία την είδα πολύ παλιά και δεν θυμόμουνα την υπόθεση. Σκέφτηκα ότι θα αναφερόταν στον απελευθερωτικό αγώνα των Κυπρίων, για αποτίναξη του αγγλικού ζυγού. Τελικά είδα αυτό που διαπίστωσα και σε κάποιες ιρανικές ταινίες, όπως π.χ. «Η μυρωδιά του σακακιού του Ιωσήφ» (1995) του Ebrahim Hatamikia: ο πόλεμος είναι απλά το φόντο, το θέμα είναι άλλο: η αγωνία και ο πόνος των δικών τους.

  Εδώ είναι η αγωνία δυο μανάδων για τη ζωή των παιδιών τους.

  Η μια είναι η Κατίνα Παξινού, της οποίας συνέλαβαν το γιο σε ένα σαμποτάζ εκδίκησης για κάποιον δικό τους που εκτέλεσαν οι Άγγλοι. Τον έχουν καταδικάσει σε θάνατο.

  Η άλλη είναι η αγγλίδα μάνα, της οποίας οι κύπριοι πατριώτες συνέλαβαν το γιο με στόχο να τον ανταλλάξουν με τον δικό μας.

  Και οι δυο αγωνιούν.

  Αν εκτελεστεί ο κύπριος, θα εκτελεστεί και ο άγγλος.

  Μου θύμισε την «Κατάσταση πολιορκίας» του Γαβρά όπου βλέπουμε πάλι το ζήτημα της ανταλλαγής, εδώ φυλακισμένων τουπαμάρος με τον Νταν Μιτριόνε, υποτίθεται οικονομικό σύμβουλο και στην πραγματικότητα αμερικανό πράκτορα της CIA που εκπαίδευε τις δυνάμεις καταστολής της χώρας.   

  Όμως το τέλος δεν θα το πω, που εξάλλου είναι προβλέψιμο.

  Υπέροχη η Κατίνα Παξινού, εξαιρετικός ο Άγγελος Αντωνόπουλος, πανέμορφη η Anne Lonnberg.