Ebrahim Hatamikia, Che (2014)
Όχι,
δεν έχει σχέση με τον Τσε, έτσι λέγεται ένα γράμμα του ιρανικού αλφαβήτου. Όμως
δεν κατάλαβα, ούτε βρήκα, τι σχέση έχει αυτός ο τίτλος με την ταινία.
Πρόκειται για μια πολεμική ταινία που όμως δεν έχει σχέση με τον πόλεμο
Ιράν Ιράκ, αλλά με την εξέγερση των κούρδων ενάντια στη νέα επαναστατική
κυβέρνηση.
Η
Paveh,
μια κουρδική πόλη, πολιορκείται από τους εξεγερμένους κούρδους. Είναι αδύνατον
να την κρατήσουν οι λίγοι ιρανοί στρατιωτικοί. Στην περιοχή στέλνεται ο Mostafa
Charman,
υπουργός άμυνας της νέας κυβέρνησης. Μαζί τους είναι και ο Asghar Vesali,
όπως και ο Valliolah Fallahi,
ένας στρατηγός του σάχη που δεν υπάκουσε στην εντολή να ανοίξει πυρ στους
διαδηλωτές.
Γενναίος ο Vesali,
τίμιος ο Fallahi,
καλός άνθρωπος ο Mostafa Charman.
Όλοι τους σκοτώθηκαν νωρίς. Όμως, πώς να το κάνουμε, εγώ, σαν έλληνας που
υποστήκαμε τετρακόσια χρόνια την τουρκική κατοχή, δεν μπορώ παρά να είμαι με
τους κούρδους. Και βέβαια με την ταινία επιβεβαιώνεται η άποψή μου ότι καλοί
και κακοί άνθρωποι υπάρχουν σε όλα τα στρώματα, σε όλες τις ομάδες του
πληθυσμού.
Αυτό
έχει πλάκα: οι εξεγερμένοι κούρδοι του ιράν είναι εχθροί, όχι όμως και οι
εξεγερμένοι κούρδοι του ιράκ, τους οποίους είδαμε στους «Αετούς» και στο «Πέρασμα[bd1] ».
Posts
No comments:
Post a Comment