Ebrahim Hatamikia, The glass agency (1999)
Τυχαία συναντάει το φίλο
του, του οποίου ήταν διοικητής στο μέτωπο. Μαθαίνει ότι εξαιτίας ενός τραυματισμού
του η ζωή του κινδυνεύει. Πρέπει να εγχειριστεί το συντομότερο, και μόνο στο
εξωτερικό θα μπορούσε να γίνει η εγχείρηση.
Παραμονή πρωτοχρονιάς.
Κλείνει εισιτήρια. Κάποιος θα του φέρει χρήματα να τα πληρώσει. Δυο άτομα
περιμένουν, μήπως υπάρξει κάποια ακύρωση.
Τα χρήματα δεν έρχονται.
Δίνει στον υπάλληλο τα κλειδιά και τα χαρτιά του αυτοκινήτου του σαν εγγύηση,
ώστε να βγάλει τα εισιτήρια. Ο υπάλληλος αρνείται.
Σε μια κρίση οργής κτυπάει
το κεφάλι του σε μια τζαμαρία.
Παίρνει το όπλο ενός
φρουρού και κρατάει ομήρους τους επιβάτες που περιμένουν στην αναμονή.
Και η ταινία εξελίσσεται
με επεισόδια που έχουν να κάνουν με αυτή την ομηρία. Ένας διαπραγματευτής που
εμφανίζεται (κάτι αναμενόμενο) ήταν εκπαιδευόμενός του στο στρατό. Όμως αυτός
δεν φαίνεται να συγκινείται από την κατάσταση του εκπαιδευτή του.
Ζητάει μια μερσεντές στις
6 το πρωί που θα τον μεταφέρει στο αεροδρόμιο, με την απειλή ότι θα αρχίσει να
εκτελεί έναν ένα τους ομήρους.
Του φέρνουν τη μερσεντές,
όμως στον οδηγό που την έφερε του έχουν πάρει τα κλειδιά.
Και καταφτάνει ένας φίλος
του με ένα ελικόπτερο. Τους παίρνει. Σε επόμενο πλάνο βλέπουμε το αεροπλάνο που
πετάει.
Ο φίλος του ξαφνικά
ξεψυχάει. Λέει να επιστρέψουν, δεν έχουν βγει εξάλλου ακόμη από τον εναέριο
χώρο του Ιράν.
Και σ’ αυτή την ταινία ακούσαμε
για ναρκωτικά, τη μάστιγα του Ιράν (ένας όμηρος ζητάει να απελευθερωθεί για να
πάρει τη δόση του) ενώ το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι διαπληκτισμοί,
κοινός τόπος στις περισσότερες ιρανικές ταινίες, παράδοση του luti, είδος που
ήκμασε προεπαναστατικά με τον ματσό ήρωα.
Η ταινία διεκτραγωδεί τη
μοίρα των βετεράνων, που ενώ κατά τη διάρκεια του πολέμου υμνήθηκαν σαν ήρωες,
στη συνέχεια το κράτος τους αγνόησε.
Θεωρείται μια από τις
καλύτερες ταινίες του Hatamikia, με βαθμολογία στο IMDb 7,8.
Trivia: Πριν ένα χρόνο
έγραψα για την ταινία και ξέχασα να αναρτήσω.
No comments:
Post a Comment