Ebrahim Hatamikia, In the name of the father (2006)

 Ebrahim Hatamikia, In the name of the father (2006)

 

  Ενώ για την ταινία «Η κόκκινη κορδέλα» γράψαμε ότι ο απόηχος του πολέμου (νάρκες, νεκροταφείο τανκς) αποτελεί απλώς το φόντο όπου βλέπουμε να αναπτύσσονται οι διαπροσωπικές σχέσεις ανάμεσα σε μια γυναίκα και δυο άντρες, σε μια ατμόσφαιρα ολότελα γκροτέσκα, εδώ ο απόηχος θεματοποιείται και γίνεται συχνή αναφορά σ’ αυτόν. Η έκρηξη μιας νάρκης δεν είναι δεικτικό επεισόδιο αλλά πυρηνικό, αφού τραυματίζει θανάσιμα το πόδι της Golshifteh Farahani, νεαρής αρχαιολόγου, στη διάρκεια μιας ανασκαφής. Μόλις έχει βρει τη μύτη ενός δόρατος.

  Υπάρχει και μια δεύτερη πλοκή που δεν την κατάλαβα. Ο πατέρας της θέλει να κατοχυρώσει στο όνομά του ένα ορυχείο, έχει βρει ένα λίθο, από την εμφάνιση νομίζω ότι πρόκειται για αχάτη, αλλά αντιμετωπίζει δυσκολίες. Έχει και ανταγωνιστές που τον καταδιώκουν, φαίνεται να έχει διαπράξει και μια παρανομία γιατί αργότερα θα συλληφθεί. Συναρπαστικά τα επεισόδια, αλλά όπως και να έχει αυτή η αστυνομική πλοκή δεν με ενδιέφερε.

  Αυτό που προβάλει στην ταινία είναι ότι ο πατέρας, σαν μέλος της αρχικά παρακρατικής οργάνωσης Basiji που αργότερα έγινε κλάδος της οργάνωσης «Φρουροί της επανάστασης», αρνήθηκε να λάβει μέρος στον καθαρισμό του τοπίου από τις νάρκες, σειρά έχουν οι νεότεροι να κάνουν αυτή τη δουλειά, λέει.

  Η άρνησή του θα στοιχίσει το πόδι της κόρης του.

  Όχι, ο πόλεμος δεν τέλειωσε με τη λήξη των εχθροπραξιών, αφού στον απόηχό του υπάρχουν θύματα.

  Το ίδιο έγινε και με μας, στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Κάποιοι έχασαν χέρια, πόδια, ακόμη και τη ζωή τους, από νάρκες που δεν είχαν περισυλλεγεί. Υπήρξε τουλάχιστον ένα θύμα, θυμάμαι, αν όχι στο χωριό μου, σε κάποιο γειτονικό χωριό.  

  Αυτό που προβάλει σε όλη την ταινία είναι η άπειρη πατρική αγάπη για την κόρη.

  Όχι, δεν θα καταφέρουν να σώσουν το πόδι της, θα την ακρωτηριάσουν, ευτυχώς κάτω από το γόνατο.

  Όμως τουλάχιστον είναι μαζί, η κόρη, ο πατέρας και η μητέρα, που και αυτή είχε περάσει τις δικές της λαχτάρες. Και φυσικά ο φίλος της, που προσπάθησε όσο μπορούσε να βοηθήσει.