Abbe Hassan, Exodus (2023)

 Abbe Hassan, Exodus (2023)

 

  Έψαχνα για την «Έξοδο», την τελευταία ταινία του Εμπραχίμ Χαταμίκια, για να ολοκληρώσω το προφίλ του, και έπεσα πάνω σ’ αυτήν.

  Ένας διακινητής λαθρομεταναστών παίρνει υπό την προστασία του μια μικρή προσφυγοπούλα από τη Συρία που ψάχνει για τις δυο αδελφές της, που πρέπει να βρίσκονται στην Ελλάδα, και τους γονείς της.

  Ο Abbe Hassan που γεννήθηκε στο Λίβανο το 1981 και τώρα είναι σουηδός πολίτης, πιθανόν να είχε περάσει μια ανάλογη εμπειρία μετανάστευσης, και γι’ αυτό την πραγματεύεται με μεγάλη ευαισθησία.

  Τελικά οι αδελφές της είναι στη Σουηδία. Όσο για τους γονείς της, το υποπτευόμαστε αρκετά νωρίς και το επιβεβαιώνουμε αργότερα, ήσαν σε ένα κοντέινερ το οποίο σφραγίστηκε αεροστεγώς και όσοι ήσαν μέσα πέθαναν από τη ζέστη και την ασφυξία.

  Ο συνεργάτης του, υπεύθυνος για το κοντέινερ, είναι εντελώς αναξιόπιστος. Στη Βουλγαρία που τον στέλνει για μια παραλαβή, η παραλαβή αυτή όλο και καθυστερεί.

  Καταλαβαίνει ότι τον κοροϊδεύει.

  Τσατίζεται.

  Τον καρφώνει στις αρχές που τον συλλαμβάνουν.

  Γιατί έγινε διακινητής;

  Στην αρχή για κάποια μέλη της οικογένειάς του. Μετά για κάποιους φίλους. Στη συνέχεια σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να βγάλει λεφτά από αυτή τη δουλειά.

  Γεμάτο αποφασιστικότητα το κοριτσάκι, γεμάτος καλοσύνη αυτός παρά τους απότομους τρόπους του κάποιες φορές, μπαίνουν στην καρδιά μας.

  Το έχω ξαναγράψει: της γης οι κολασμένοι είναι σήμερα οι λαθρομετανάστες.

  Και πολλοί δικοί μας είχαν σαν προορισμό τη Σουηδία, μόνο που αυτοί δεν πήγαν εκεί λαθραία. Θυμάμαι την ταινία «Jag heter Stelios» (1972), που όμως τη γύρισε Σουηδός, μεταφορά του αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος «Ξένοι» του Θόδωρου Καλλιφατίδη.

  To συγκλονιστικό στοιχείο, που διαβάζω στα γράμματα τις αρχής: 1,3 εκατομμύρια ζητάνε άσυλο στην Ευρώπη.

  Και κάτι ακόμη:

  Το μοτίβο «Ένας άντρας και ένα κοριτσάκι» το είδα σε κάποιες ταινίες, αλλά μόνο η πρώτη μου έρχεται στο μυαλό: «Η Αλίκη στις πόλεις» του Wim Wenders.