Behrouz Afkhami, The bride (1991)

 Behrouz Afkhami, The bride (1991)

 

  Τελικά αποφάσισα να πάω με πιο αργούς ρυθμούς στην «Εισαγωγή στον ιρανικό κινηματογράφο». Ξαναδιαβάζοντας τις υπογραμμίσεις μου στα βιβλία που διάβασα, όταν πέφτω πάνω σε μια ταινία την οποία δεν είχα δει και για την οποία ο συγγραφέας έχει γράψει δυο λόγια, αποφάσισα να τη βλέπω. Έτσι είδα τον «Χιονάνθρωπο», ενώ σειρά έχει σήμερα η «Νύφη».

  Ο σκηνοθέτης, διαβάζω στον τρίτο τόμο της «Κοινωνικής ιστορίας του ιρανικού κινηματογράφου» του Hamid Naficy, ήταν ισλαμιστής (με την έννοια του συντηρητικού), όμως αργότερα έγινε βουλευτής σαν μεταρρυθμιστής (2000-2004), όταν πρόεδρος ήταν ο μεταρρυθμιστής Μοχάμαντ Χαταμί. Είχα δει μόνο μια ταινία του, το «Shokaran». 

  Επίσης διαβάζω στο ίδιο βιβλίο ότι ξεπέρασε σε εισπράξεις τους «Ένοικους» του κορυφαίου ιρανού σκηνοθέτη Darius Mehrjui τον οποίο έχω δει πακέτο. Η ταινία του «Η αγελάδα» εγκαινιάζει το Νέο Κύμα του προεπαναστατικού κινηματογράφου.

  Μου φάνηκε περίεργο, γιατί στους «Ένοικους» είχα ξεκαρδιστεί στα γέλια, και τη θεώρησα σαν μια από τις καλύτερες κωμωδίες του ιρανικού κινηματογράφου. Βέβαια η «Νύφη» δεν είναι κωμωδία, όμως η βαθμολογία της είναι μόλις 5,8, ενώ των «Ενοίκων» 7,7.

  Πάντως το 5,8 την αδικεί.

  Ξεκινάει in media res.

  O γαμπρός και η πανέμορφη Niki Karimi, νιόπαντροι, συνομιλούν μέσα στο αμάξι καθώς πηγαίνουν το ταξίδι του μέλιτος. Η συνομιλία τους δραματοποιείται με αναδρομές, όπου μαθαίνουμε κάποιες λεπτομέρειες για το πώς έφτασαν στο γάμο. Αργότερα θα μάθουμε και άλλες, ανατριχιαστικές.

  Ο γαμπρός είχε κάνει σπουδές σαν ηθοποιός και σκηνοθέτης. Η Καρίμι τον πρωτοείδε παίζοντας τον «Μάκβεθ» τον οποίο είχε επίσης σκηνοθετήσει (θα δούμε εκτενές απόσπασμα). Όμως είναι φτωχός. Για να του τη δώσει ο πατέρας της πρέπει να είναι πλούσιος. Του δίνει διορία δυο χρόνια να πλουτίσει.

  Μα πώς;

  Θα του πει τον τρόπο.

  Σε δυο χρόνια θα βρεθεί με σπίτι στην Τεχεράνη και Μερσεντές (μ’ αυτή ταξιδεύουν), και βέβαια καταθέσεις.

  Δεν μας λέγεται ακριβώς με ποιο τρόπο, υποπτεύομαι όμως με εμπορία ναρκωτικών, που είναι η ενδημική πληγή του Ιράν.

  Στο δρόμο τσατίζεται με έναν οδηγό που με επικίνδυνη οδήγηση παραλίγο να συγκρουστεί μαζί του.

  Θα τον κυνηγήσει, παρά της διαμαρτυρίες της Καρίμι. Θα τον φτάσει, θα τον ξεπεράσει, αλλά θα πέσει πάνω σε μια γυναίκα.

  Σίγουρα τη σκότωσε.

  Δεν θα σταματήσει.

  Η Καρίμι διαμαρτύρεται.

  Μα θα διακινδυνέψω το μέλλον μας;

  Το ότι δεν σταμάτησε θα κλονίσει τη σχέση τους.

  Η Νίκη θα εξαφανισθεί, αφού έχει πάρει ένα σημαντικό ποσό από τις καταθέσεις του (ήταν σε κοινό λογαριασμό).

  Πού πήγε;

  Αναζήτησε την γυναίκα. Έμαθε τον τραυματισμό της και πλήρωσε την πανάκριβη εγχείρηση που η οικογένειά της δεν είχε να πληρώσει. Πληρώνει και τα νοσήλιά της.

  Ο άντρας της, που έχει μετανιώσει, θα αναζητήσει και αυτός τη γυναίκα.

  Στο τελευταίο πλάνο η Καρίμι τον βλέπει να παρκάρει το αυτοκίνητο που του δάνεισε ο ξάδελφός του, ένα αγροτικό, έξω από το νοσοκομείο, ενώ αρχίζουν να πέφτουν τα γράμματα τέλους.

  Θα τον συγχωρέσει;

  Πιο πριν είχαμε ακούσει τα επιχειρήματά του.

  Θυσίασε τις καλλιτεχνικές φιλοδοξίες του, παρανόμησε ακολουθώντας τις οδηγίες του πατέρα της πώς να γίνει πλούσιος, μόνο και μόνο για να μπορέσει να την παντρευτεί.

  Υποθέτουμε ότι θα τον συγχωρέσει.

  Ναι, έκανε μεγάλες θυσίες γι’ αυτήν.

  Στην ταινία έβαλα 7, ενώ στους ένοικους 8.