Miguel Gomes, Gran tour (2024)

 Miguel Gomes, Gran tour (2024)

 

  Από χθες στους κινηματογράφους.

  Μια ακόμη ταινία όπου το στόρι είναι προσχηματικό.

  Ο Edward που υπηρετεί ως υπάλληλος της αγγλικής διοίκησης στη Ραγκούν, πρωτεύουσα της Μπούρμα που τότε ήταν υπό αγγλική κατοχή (1918), παρατάει την αρραβωνιαστικιά του τη Molly στα κρύα του λουτρού τη μέρα του γάμου τους (ο γαμπρός το ’σκασε, για να παραφράσουμε – το χόμπι μου – μια ελληνική ταινία με την Τζένη Καρέζη). Βρίσκεται σε συναισθηματική διαταραχή. Και για να της ξεφύγει ταξιδεύει στις γύρω χώρες.

   Η Molly δεν το βάζει κάτω, θέλει να τον παντρευτεί και ακολουθεί τα ίχνη του.

  Και έχουμε ένα οδοιπορικό με μπόλικα ανθρωπολογικά στοιχεία. Ο Edward πηγαίνει στη Σιγκαπούρη, στην Ιαπωνία, στην Κίνα…

  Η voice over αφηγηματική φωνή μιλάει κάθε φορά στη γλώσσα της χώρας όπου βρίσκεται ο Edward. Ακούσαμε μπόλικα κινέζικα. Όμως οι διάλογοι είναι στα πορτογαλικά.

  Αυτό που μου άρεσε ιδιαίτερα είναι σκηνές από κουκλοθέατρο και θέατρο σκιών. Ο δικός μας καραγκιόζης ωχριά μπροστά τους.

  Η ταινία χωρίζεται ακριβώς σε δύο μέρη. Ενώ στο πρώτο παρακολουθούμε τον Edward και τις περιπέτειές του προσπαθώντας να ξεφύγει από την καταδίωξη της Molly, στο δεύτερο παρακολουθούμε την Molly που καταδιώκει τον Edward. Υπάρχουν αρκετά κωμικά στοιχεία στα επεισόδια με αυτήν.

  Το μοντάζ το βρήκα εξαιρετικό. (Τώρα διάβασα στη βικιπαίδεια ότι η ταινία βραβεύτηκε για το μοντάζ στο φεστιβάλ του Σικάγου και στο φεστιβάλ Valladolid, πόλη της Ισπανίας). Παρεμβάλλονται πλάνα άσχετα με την πλοκή, που όμως δεν δημιουργούν αφηγηματική ασάφεια. Λειτουργούν περίπου ως ιντερμέτζα. Επίσης, παραλίγο να το ξεχάσω, υπάρχουν έγχρωμες και ασπρόμαυρες λήψεις.

  Πολύ μου άρεσε η ερμηνεία της Crista Alfaiate. Το γέλιο της είχε πολύ πλάκα. Και δυστυχώς δεν υπάρχουν βιογραφικά στοιχεία στη βικιπαίδεια, ούτε γι’ αυτήν ούτε για τον Gonçalo Waddington.

  Η ταινία κέρδισε στις Κάννες το βραβείο του καλύτερου σκηνοθέτη. Υποψήφια ταινία για τα Όσκαρ (Academy Awards), δεν προκρίθηκε.

  Έχω σχολιάσει τη διαφορά κουλτούρας ανάμεσα στους ευρωπαίους και τους αμερικάνους. Τα βραβεία των Καννών δίδονται σε εξαιρετικές ταινίες για σινεφίλ. Τα όσκαρ είναι οι αμερικανιές που ξεχωρίζουν, και θα κάνουν βέβαια τα περισσότερα εισιτήρια.  

  Δεν εκπλήσσομαι για το 6,6 που έχει η ταινία στο IMDb. Μου φαίνεται ότι το 8 που έβαλα είναι λίγο.

  Ου παντός πλειν ες Κόρινθον. Δεν έχουν όλοι την απαραίτητη ευαισθησία για να απολαύσουν και να εκτιμήσουν μια καλή ταινία.