Book review, movie criticism

Thursday, January 2, 2025

Hiroshi Inagaki (σενάριο Κουροσάβα), Sword for hire (1952)

 

Hiroshi Inagaki (σενάριο Κουροσάβα), Sword for hire (1952)

 


  Μάλλον να το ξεκαθαρίσω εδώ.

  Συχνά γράφω ότι το σενάριο είναι υποτιμημένο σε σχέση με τη σκηνοθεσία. Εδώ να σημειώσω ότι σημαντική είναι επίσης και η πλοκή, το στόρι, η ιδέα, η οποία μεταγράφεται σε σενάριο. Εδώ πρόκειται για μεταφορά μυθιστορήματος, άρα στο στόρι πιστώνεται στον συγγραφέα του.

  Η πλοκή τοποθετείται λίγο μετά τα μέσα του 16ου αιώνα, πριν το σογκουνάτο, τότε που οι νταϊμιό, οι φεουδάρχες, πολεμούσαν μεταξύ τους.

  Η πλοκή είναι εξαιρετική, με όλες αυτές τις συγκρούσεις, όμως αυτό που ξεχωρίζει, και μου άρεσε ιδιαίτερα, είναι το romance.

  To romance αυτό είναι ανάμεσα στον Τοσίρο Μιφούνε και την Yoshigo Yamaguchi, η οποία του σώζει τη ζωή. Διαβάζοντας τη βιογραφία της στη βικιπαίδεια, είδα ότι είχε μια ολότελα περιπετειώδη ζωή. Έκανε καριέρα σαν ηθοποιός, σαν τραγουδίστρια και σαν πολιτικός. Κινδύνευσε να εκτελεστεί σαν προδότρια από τους κινέζους, μέχρι που έμαθαν ότι στην πραγματικότητα ήταν γιαπωνέζα. Κατάγγειλε τις φρικαλεότητες των γιαπωνέζων στον πόλεμο, ιδιαίτερα το να παίρνουν γυναίκες από τις κατεχόμενες χώρες για τα στρατιωτικά μπουρδέλα τους. Υποστήριζε επίσης σθεναρά τους Παλαιστίνιους.

  Όμως δεν έχουμε το happy end, που τόσο μου αρέσει. Ο Μιφούνε είναι δοσμένος σε μια άλλη γυναίκα, που τη φυγάδευσε με κάποιον από το κάστρο που σύντομα θα έπεφτε στα χέρια των εχθρών οι οποίοι θα εξολόθρευαν όποιον έβρισκαν μέσα. Αυτός ο κάποιος την ερωτεύθηκε, και ήθελε να σκοτώσει στον Μιφούνε.

  Αυτό το βλέπουμε στο τέλος της ταινίας.

  Όμως ο Μιφούνε σώζεται, γιατί τον προειδοποιεί φωνάζοντας η Yoshigo, πριν προλάβουν να της κλείσουν το στόμα.

  Το δραματικό τέλος είναι εντυπωσιακό.

  Αυτή μαθαίνει ότι ο Μιφούνε είναι δοσμένος σε μια άλλη γυναίκα.   

  -Είσαι η ζωή μου, του λέει και τον αγκαλιάζει. Είμαι χαρούμενη, μπορώ να φύγω χωρίς να παραπονιέμαι.

  Ο Μιφούνε τη βλέπει να απομακρύνεται έντρομος.

  -Οριό, της φωνάζει (το όνομά της).

  -Χαγιατέ (το όνομά του), πήγαινε στην Κανό.

  -Οριό, πρόσεξε.

  -Μην προχωρείς. Δεν είσαι το πρόσωπο για το οποίο είχα πλάσει ένα όνειρο. Θα φύγω με το όνειρο που είχα πλάσει για σένα. Κανείς δεν μπορεί να μου πάρει αυτό το όνειρο.

  Και πέφτει στο γκρεμό.

  Ανάλογο τέλος που να με έχει τόσο συγκινήσει, μόνο της «Μαντάμ Μπατερφλάι» μου έρχεται στο μυαλό. 

No comments: