Martin Ritt, The outrage (σενάριο Κουροσάβα) 1964

 

Martin Ritt, The outrage (σενάριο Κουροσάβα) 1964

 

  Στην πραγματικότητα είναι ένα remake του «Ρασομόν».

  Μόλις 6,2 η βαθμολογία της στο IMDb. Εγώ τη βρήκα εξαιρετική και της έβαλα 8. Ίσως οι περισσότεροι, φαντάζομαι, την έβαλαν στον προκρούστη του «Ρασομόν» και την βρήκαν να υστερεί. Και ήταν έκπληξη για μένα που δεν αναγνώρισα τον Πωλ Νιούμαν και την Κλαιρ Μπλουμ, που τόσο μου άρεσε στο «Κουκλόσπιτο», μεταφορά του θεατρικού του Ίψεν, παρά είδα τα ονόματά τους μόνο στα γράμματα τέλους, και οι οποίοι ήσαν εξαιρετικοί. 

  Έχω αναφερθεί τελευταία συχνά στα «Είδωλα» του Francis Bacon, πράγμα που μου επέτρεψε, βλέποντας την ταινία, να κάνω τη διάκριση.

  Οι μαρτυρίες είναι δύο ειδών. Αυτές που είναι αποτέλεσμα κάποιου ειδώλου, και αυτές που είναι ψέματα γιατί θέλουμε να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας. Και εδώ έχουμε μαρτυρίες μπροστά σε ένα δικαστήριο, έστω και άτυπο, που σίγουρα θα εκτελούσε στο τέλος τον Καράσκο (ο χώρος της δράσης είναι κάπου στο φαρ ουέστ, ο Καράσκο είναι μεξικάνος, και ο χρόνος δράσης είναι λίγο μετά τον εμφύλιο. Ο Λώρενς Χάρβεϊ, ο άντρας της Κλαιρ Μπλουμ, ήταν ταγματάρχης των νοτίων).

  Κάτι μου θύμιζε αυτό το όνομα, δεν μπορούσα να θυμηθώ. Αν δεν το είχα ξανασυναντήσει, μου θύμιζε κάποιο άλλο όνομα.

  Τελικά θυμήθηκα: Σαράστρο, από τον «Μαγικό αυλό».

  Τελικά είναι καλύτερο να δει κανείς την ταινία θεωρώντας κάθε μαρτυρία «αληθινή», σαν ένα remake της πρώτης.

  Και ένα τελευταίο:

  Κάποιοι μπορεί να ξέρουν ότι το γύφτος είναι παραφθορά του αιγύπτιος. Δεν ξέρω πόσοι ξέρουν ότι το γκρίνγκος, όπως αποκαλούν περιφρονητικά οι μεξικάνοι τους αμερικάνους, είναι παραφθορά του griego.

  Η προηγούμενη ταινία σε σενάριο Κουροσάβα ήταν η «Saga of the vagabonds» (1959) του Toshio Sugie.