Ζήτημα προτεραιοτήτων

 Ζήτημα προτεραιοτήτων

 

«Δεν είναι ζήτημα απόλυτων αντιθέσεων αλλά μετατοπισμένων εντάσεων», φράση που διάβασα πριν χρόνια και μου άρεσε.

Νόμιζα ότι το είπε ο Καζαντζάκης, πιθανόν το είπε και ο Καζαντζάκης, αλλά εδώ βλέπω ότι αποδίδεται στον Γκάντι: Πρέπει να ζούμε σαν να πρόκειται να πεθάνουμε αύριο και να μελετάμε σαν να πρόκειται να ζήσουμε για πάντα.

Σίγουρα αυτά τα δυο δεν κολλάνε. Αν ζω σαν να πρόκειται να πεθάνω αύριο (ενδεχόμενο που αντιμετώπισα και αντιμετωπίζω ακόμη, σε λιγότερο βαθμό βέβαια) δεν μπορώ να μελετώ σαν να πρόκειται να ζήσω για πάντα.

Αυτό το έκανα πριν τέσσερα πέντε χρόνια που άρχισα να διαβάζω φαρσί. Σήμερα προσπάθησα να διαβάσω το όνομα της Zar Amir Ebrahimi, της πρωταγωνίστριας του «Ταταμί» που θα προβληθεί την Πέμπτη που μας έρχεται, στα ιρανικά. Αναγνώρισα σχεδόν όλα τα γράμματα. Όμως, καθώς πλησιάζω το μέσο προσδόκιμο, ούτε που μου περνάει πια από το μυαλό να μάθω φαρσί όπως πριν τέσσερα χρόνια. Οι προτεραιότητές μου γίνονται όλο και πιο αυστηρές και στις επιλογές των βιβλίων που διαβάζω. Προτεραιότητα έχουν οι κλασικοί.

Μελετώ σαν να πρόκειται να πεθάνω μεθαύριο.