Elia Kazan, Η κουκλίτσα (Baby Doll, 1956)

 Elia Kazan, Η κουκλίτσα (Baby Doll, 1956)

 

  Αφού θαύμασα την ερμηνεία του Ελάι Γουόλας στο «Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος» είπα να ξαναδώ και την «Κουκλίτσα».

  Τον σκηνοθέτη τον βλέπετε στον τίτλο της ανάρτησης, όμως τον σεναριογράφο δεν τον βλέπετε. Είναι ο Τένεσι Ουίλιαμς, που μεταφέρει δυο θεατρικά του έργα.

  Παντρεύτηκε τον πλούσιο, όμως η συμφωνία ήταν να κάνει σεξ μαζί του όταν θα έκλεινε τα 20.

  Θα τα έκλεινε σε λίγες μέρες.

  Φλερτάρει με έναν επιτυχημένο αγρότη, που είναι πρόεδρος του συνεταιρισμού των βαμβακοπαραγωγών. Με δική του πρωτοβουλία ο συνεταιρισμός απόκτησε δικό του εκκοκιστήριο, και οι αγρότες, μέλη του συνεταιρισμού, πήγαιναν πια εκεί το βαμβάκι τους με αποτέλεσμα ο άντρας της κουκλίτσας να έχει οικονομικό πρόβλημα.

  Αυτό είναι το ένα του πρόβλημα, και θα το «λύσει» βάζοντας φωτιά στο εκκοκιστήριο. Το άλλο του είναι το φλερτ του Ελάι Γουόλας με τη γυναίκα του.

  Τώρα δυο σχόλια:

  Το πρώτο:

  Στην «Κουκλίτσα» βλέπουμε το στερεότυπο: όμορφη και χαζή. Αυτό αρέσει στους άντρες. Είναι εύκολο να ρίξουν στο κρεβάτι (το έγραψα περιφραστικά και όχι μονοσύλλαβα) μια όμορφη χαζή παρά μια έξυπνη. Όσο για τις ξανθές χαζές, αυτό το στερεότυπο το διέδωσαν οι γυναίκες με τα ανέκδοτά τους, γιατί στους περισσότερους άντρες (ανάμεσά τους και εγώ) αρέσουν οι ξανθιές.

  Το δεύτερο:

  Ενώ στο «Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος» θαύμασα την ερμηνευτική δεινότητα του Ελάι Γουόλας εδώ θαύμασα την ερμηνεία του Karl Malden, ο οποίος, όπως διαβάζω τώρα στη βικιπαίδεια, ήταν ηθοποιός θεάτρου. Πίστευα πάντα ότι ένας ηθοποιός θεάτρου αποτελεί εγγύηση για ένα ρόλο στη μεγάλη οθόνη. O σερ Λώρενς Ολιβιέ, που τόσο θαυμάζει ο φίλος μου ο Πολ, ήταν ηθοποιός θεάτρου.  

  7,3 η βαθμολογία της ταινίας.