Francisco J. Lombardi, O Πανταλεόν και οι επισκέπτριες (Pantaleón y las visitadoras, 1999)

 Francisco J. Lombardi, O Πανταλεόν και οι επισκέπτριες (Pantaleón y las visitadoras, 1999)

 

  In memoriam

  H ταινία αποτελεί μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του νομπελίστα Μάριο Βάργκας Λιόσα, που πέθανε πριν τέσσερις μέρες.

  Ποιος είναι ο Πανταλεόν;

  Ένας λοχαγός.

  Και οι επισκέπτριες;

  Α, να πούμε το στόρι.

  Πολλοί βιασμοί από τους στρατιώτες στον Αμαζόνιο (μου θύμισε το ντοκιμαντέρ του Wim Wenders «Invisible crimes»).

  Πώς να λυθεί το πρόβλημα;

  Στέλνεται ο λοχαγός να στρατολογήσει πόρνες που θα εξυπηρετούν τους στρατιώτες. Θα πληρώνονται από το στρατό. Κάθε στρατιώτης θα έχει στη διάθεσή του 20 λεπτά (τυχεροί οι στρατιώτες, εδώ είναι μόνο 10 λεπτά). Όμως για να τελειώνουν πιο γρήγορα ώστε να εξυπηρετούνται περισσότεροι, τους προμηθεύουν πορνοπεριοδικά, ώστε να φτιάχνονται από πιο πριν και να τελειώνουν πιο γρήγορα (καλός πελάτης είναι αυτός που τελειώνει γρήγορα, όχι αυτός που καθυστερεί και «βασανίζει» την κοπέλα).

  Ερωτεύεται την κολομβιάνα.

  Η γυναίκα του, που είναι έγκυος, θα το μάθει και θα τον παρατήσει.

  Σπιτώνει την κολομβιάνα.

  Η οποία θέλει να σταματήσει τη δουλειά της. Τον έχει ερωτευθεί.

  Πώς θα τελειώσει αυτό το romance, χωρίς να προσβάλλονται τα χρηστά ήθη των θεατών;

  Θα σκοτωθεί από πυροβολισμό.

  Ο λοχαγός είναι απαρηγόρητος.

  Θα τη θάψει με στρατιωτικές τιμές.

  Αυτό θα το πληρώσει αργότερα.

  Μπα, όχι και τόσο.

  Του αρέσει εκεί που τον στέλνουν με δυσμενή μετάθεση, αφού είχε αρνηθεί να παραιτηθεί.

  Είναι μια ερημική περιοχή, όπου διδάσκει παιδιά και αναλφάβητους. Μαζί και η γυναίκα του και το μωρό τους (για τη συμφιλίωση είμασταν σίγουροι, το πώς έγινε, μάλλον είναι από αυτά του μυθιστορήματος που προτίμησε ο σκηνοθέτης να τα παραλείψει στη μεταφορά του).

  Δεν το είπαμε αυτό, εκτός από το romance έχουμε και κωμωδία, δεν έχει απλώς κωμικές πινελιές.

  Πολύ μου άρεσε η ταινία. Η βαθμολογία της είναι 7. Εγώ έβαλα 8.