Αναμνήσεις από την 21η Απριλίου 1967

 Αναμνήσεις από την 21^η Απριλίου 1967

 

Δεν θυμάμαι να έχω καταγράψει αλλού αυτές τις αναμνήσεις μου. Ας τις καταγράψω εδώ.

Πήγαμε στο σχολείο, Παρασκευή πριν το Σάββατο του Λαζάρου (30 Απριλίου ήταν το Πάσχα). Είχε γίνει το πραξικόπημα, το σχολείο έπρεπε να παραμείνει κλειστό. Μαζευτήκαμε σαν σε παρέλαση και γυρνάγαμε γύρω γύρω φωνάζοντας: Σχολείο θέλουμε!!! Σχολείο θέλουμε!!!.

Κάναμε πλάκα, γιατί, όπως έχω πει κάπου, όταν ήμουν καθηγητής, οι μαθητές είναι διατεθειμένοι να δώσουν την ψυχή τους στο διάβολο προκειμένου να γλιτώσουν μια μέρα μάθημα. Φυσικά δεν τους αδικούσα. Το σχολείο για το μαθητή είναι όπως η δουλειά για τον εργαζόμενο.

Άλλη.

Είχαμε φτιάξει τα αυτοσχέδια πυροτεχνήματα, τα «παρτατζίκια», τριγωνάκια με μπαρούτι μέσα. Θα τα πετάγαμε στην Ανάσταση, αλλά και σε κάθε ευκαιρία. Με τη δικτατορία απαγορεύτηκαν τα πυροτεχνήματα, όπως και η κυκλοφορία, μετά τις 8 νομίζω.

Δεν θυμάμαι τι μέρα της μεγαλοβδομάδας ήταν, τα πήραμε μαζί μας, εγώ, ο ξάδελφός μου ο Γιάννης και ο φίλος μου ο Αντώνης, η τριανδρία της κάτω γειτονιάς, και πήγαμε στο σπίτι του φίλου μας του Γιώργη, στα βόρεια του χωριού. Το στέκι μας ήταν το πανωσήκωμα του σπιτιού, ακόμη στα τούβλα.

Πέρασε η ώρα, θα ήταν κοντά δώδεκα. Η κυκλοφορία απαγορευόταν. Όμως εμείς είμασταν αποφασισμένοι. Το θεωρούσαμε και σαν μια πράξη αντίστασης. Παίζαμε τα παρτατζίκια, που ο κρότος τους έμοιαζε με κρότο σφαίρας, σε όλο το δρόμο μέχρι τα σπίτια μας. Την επομένη ακούσαμε σχόλια. Νόμιζαν ότι ήταν συμπλοκή χουντικών και αντιχουντικών. Το πρωί μάλιστα, ένας χωριανός, ο … βγήκε στο δρόμο και έψαχνε να βρει κάλυκες από τις σφαίρες.

Δεν θυμάμαι ποιος καθηγητής μας, μόλις άνοιξαν τα σχολεία, έβγαλε λόγο υπέρ της χούντας. Εμείς χειροκροτάγαμε σε κάθε φράση και φωνάζαμε ζήτω. Κατάλαβαν ότι τους κάναμε πλάκα. Ένας καθηγητής, δεν έχει νόημα να γράψω το όνομά του, κατέβηκε κάτω και άρχισε στα χαστούκια τον Χαρίδημο τον Πουλή. Του έδωσαν και μια μέρα αποβολή.

Και εκείνος ο αφιλότιμος τι έκανε. Πήγε στην αστυνομία και είπε ότι τον απέβαλαν επειδή χειροκροτούσε το λόγο του καθηγητή για την 21η Απριλίου.

Δεν ξέρω τι πέρασε από το μυαλό του διοικητή, πάντως πήρε τηλέφωνο στο σχολείο να ακυρώσουν την αποβολή του και να τον δεχτούν.

Ο Αντώνης έπαιξε τη σωλήνα (ένα από τα αυτοσχέδια πυροτεχνήματά μας, μια σωλήνα που τη γεμίζαμε μπαρούτι και της βάζαμε φωτιά) κάποια νύχτα. Την είχε φτιάξει για την Ανάσταση, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να την παίξει τότε καθώς είχαν απαγορευτεί τα πυροτεχνήματα.

Την επομένη ήλθε η αστυνομία στη γειτονιά για να κάνει έρευνα. Ένας χωριανός, δεν θα πω το όνομά του, είπε ότι πριν ακουστεί ο κρότος της σωλήνας ο σκύλος «ερούβερνε», λες και αυτό ήταν τεκμήριο. Θυμάμαι που είχαμε σκάσει στα γέλια όταν το ακούσαμε, Τελικά αποφάνθηκαν ότι κάποιος αριστερός είχε μια χειροβομβίδα και την πέταξε, μήπως του τη βρουν σε τυχόν έρευνα.