Κώστας Ανδρίτσος, Τσακιτζής (1960)

 Κώστας Ανδρίτσος, Τσακιτζής (1960)

 

  Γερνάω και εντρυφώ στις αναμνήσεις μου. Ήθελα να ξαναδώ τις ταινίες που έφερε το σινέ-Αστέρια, ο θερινός κινηματογράφος του χωριού μου, όταν άρχισε να λειτουργεί και που μου έμειναν στο μυαλό. Είναι τέσσερις.

  Ψάχνοντάς τις έπεσε το μάτι μου και στον «Τσακιτζή». Δεν θυμάμαι να τον είχα δει, αλλά αποφάσισα να τον δω.

  Γιατί;

  Τότε τα καφενεία στο χωριό μου έφερναν εφημερίδα, και η εφημερίδα αυτή δεν ήταν άλλη από το Βήμα, με το οποίο, παρεμπιπτόντως, ξεκίνησα τις μουσικές μου σπουδές. Έχω ακόμη τα αποκόμματα με την ιστορία της σύγχρονης μουσικής (ξεκινάει με τον Στραβίνσκι) σε συνέχειες. Κάθε Κυριακή ο πατέρας μου γύριζε από το καφενείο και μου μιλούσε με ενθουσιασμό για την επιφυλλίδα του Μάριου Πλωρίτη. Από όσο θυμάμαι δεν υπήρχαν δεξιά και αριστερά καφενεία, όλοι πήγαιναν σε όλα, και ας ήξεραν τα πολιτικά φρονήματα αυτών που τα είχαν, και που δεν ήταν πάντα οι ιδιοκτήτες.

  Στο Βήμα λοιπόν υπήρχε σε συνέχειες ο «Τσακιτζής».

  Για χρόνια.

  Και ένας χωριανός μου είπε στην παρέα του, που καθόταν στο καφενείο: Εγώ θα σταθώ να με γ…σουνε αν τελειώσει ποτέ αυτός ο Τσακιτζής.

  Μου έκανε μεγάλη εντύπωση αυτή η δήλωση, που την άκουσα όντας μαθητής δημοτικού.

  Είπα λοιπόν να δω την ταινία.

  Διάβασα τώρα και το λήμμα της βικιπαίδειας.

  Στην ταινία ο Τσακιτζής έχει ελληνοποιηθεί.

  Παρίσταται μάρτυς της δολοφονίας μιας οικογένειας χριστιανών από έναν ληστή, που τους αρπάζει τα χρήματα. Όμως εκείνη την ώρα περνάει ο πασάς, παίρνει τα χρήματα του ληστή και του λέει να πάρει το κοριτσάκι της οικογένειας και να το αναθρέψει σαν μωαμεθανή. Θα έρχεται κάθε καλοκαίρι να το βλέπει. Όσο για τον Τσακιτζή, νεαρό τότε, που τυχαίνει να περνάει, ο πασάς τον συλλαμβάνει σαν ένοχο των φόνων και τον φυλακίζει. Όμως αυτός στο χρόνο πάνω θα δραπετεύσει και θα γίνει ο Ρομπέν των Δασών της Τουρκίας.

  Κούκλα η Γκέλυ Μαυροπούλου, θέλει να την παντρευτεί ο πασάς, προς μεγάλη απελπισία της γυναίκας του (να το θυμίσουμε αυτό: στο ισλάμ ο άντρας μπορεί να παντρευτεί μέχρι τέσσερις γυναίκες).

  Της έχει πει ότι ο Τσακιτζής σκότωσε τους γονείς της. Τρέφει άγριο μίσος για αυτόν.

  Τον βλέπει, ωραίο παλικάρι, της αρέσει, όμως στο μυαλό της είναι η εκδίκηση. Βλέποντας ότι του αρέσει θα βάλει μπροστά το σχέδιό της.

  Τον μαγεύει, πέφτει στα δίχτυα της. Όμως στο τέλος θα αποκαλυφθούν όλα. Η γυναίκα του πασά θα μαρτυρήσει ότι ο πασάς είναι αυτός που σκότωσε τους γονείς της.

  Στην τελευταία σκηνή τη βλέπουμε να είναι μπροστά στους τάφους των γονιών της, πάνω στους οποίους είχε τοποθετήσει από ένα σταυρό (της είχαν πει, ψέματα, ότι ήσαν μουσουλμάνοι). Καταφτάνει και ο Τσακιτζής, και στο τελευταίο πλάνο τους βλέπουμε να φιλιούνται παθιασμένα.

  Η μεγάλη έκπληξη στην ταινία είναι που βλέπουμε τον Καραγκιόζη και τον Χατζηαβάτη να παίρνουν μέρος στην πλοκή. Βλέπουμε και την γυναίκα του την Ταϋγέτη, όμως δεν βλέπουμε να υπάρχει κολλητήρι. 

  Πολύ καλή ταινία με ένα πρωτοκλασάτο cast ηθοποιών.