Γιώργος Τζαβέλας, Η Αγνή του λιμανιού (1952)

 Γιώργος Τζαβέλλας, Η Αγνή του λιμανιού (1952)

 

  Είπαμε να πάρουμε βόλτα τα κινηματογραφικά στενά της Τρούμπας. Ήδη πήραμε το πρώτο στενό, πριν 4 χρόνια, με τα «Κόκκινα φανάρια».

  Ξεκινάει σαν εκδίκηση και τελειώνει σαν έρωτας.

  Ο καπετάν Γιακουμής δεν το παραδέχεται ότι είναι κόρη του η Αγνή, την οποία είχε κάνει με την Μαρία, μια γυναίκα του λιμανιού.

  Ας ζούσε την εποχή του Τσαουσέσκου στη Ρουμανία και σου έλεγα εγώ αν την αναγνώριζε ή όχι σαν κόρη του.

  «Ξένα παιδιά αναθρέφεις δικά σου δεν βλέπεις», θυμήθηκα τώρα, που είπε μια τσιγγάνα στον πατέρα μου. Αυτό βέβαια δεν μου το είπε ο πατέρας μου αλλά η μητέρα μου (Μα τι κάθομαι και θυμούμαι!!!).

  Ο καπετάν Γιακουμής παντρεύτηκε μια γυναίκα που είχε ήδη έναν γιο. Τον γιο αυτόν, τον Ανδρέα, θα τον φροντίσει σαν παιδί του. Ο Ανδρέας θέλει να γίνει και αυτός καπετάνιος, σαν τον πατέρα του.

  Η Αγνή θέλει να εκδικηθεί.

  Πώς;

  Θα κάνει τον Ανδρέα να την ερωτευθεί. Στόχο έχει να τον οδηγήσει στην καταστροφή.

  Πνίγεται στα χρέη.

  Για την Αγνή.

  Όταν η Αγνή του λέει να παίξει, μήπως και κερδίσει και ξεχρεώσει, τον έχει ήδη ερωτευθεί και αυτή.

  Όμως η μοίρα τους έπαιξε άσχημο παιχνίδι.

  Θα μπουκάρει η αστυνομία (το μπαρμπούτι είναι παράνομο) και θα κάνει τρεις μήνες φυλακή.

  Ο καπετάν Γιακουμής, παρόλο που η Αγνή έχει μια ελιά στην πλάτη της στο ίδιο σημείο που την έχει και αυτός, δεν πείθεται. Μπορεί να είναι σύμπτωση.

  Θα πεισθεί όμως όταν του πει ο παπάς για την εξομολόγηση της Μαρίας.

  Και έχουμε το happy end, το πιο συνηθισμένο end στις ελληνικές ταινίες.

  6,8 η βαθμολογία της.