Ντίνος Δημόπουλος, Λόλα (1964)

 Ντίνος Δημόπουλος, Λόλα (1964)

 

    Ας το πω από τώρα: την παράσταση την κλέβει η μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου. «Δεν έχει αρχή», που το τραγουδάει η Τζένη Καρέζη, που εμένα όμως με ξετρέλανε η οργανική μεταγραφή του σαν «Βαρκαρόλα», που αποτελεί τη μουσική επένδυση της ταινίας, καθώς και το «Του ήλιου σβήστηκε το φως» που τραγουδάει η Μοσχολιού.

  Η Λόλα, κορίτσι του Λιμανιού, είναι το κορίτσι του Άρη. Το αφεντικό, μαζί με κάποιους άλλους, θα κάνουν μια επιχείρηση λαθρεμπορίας. Θα στεφθεί με επιτυχία, όμως κάποιος θα καρφώσει τον Άρη. Δεν το ξέρει ότι πήγε καρφωτή η δουλειά, να πάρει όλη την ευθύνη πάνω του και θα βρεθεί στη φυλακή. Αργότερα θα μάθει ότι τον πρόδωσαν οι φίλοι του.

  Μήπως και η Λόλα;

  Όχι, αυτή όχι. Τον πρόδωσε το αφεντικό που είχε βάλει στο μάτι τη Λόλα και ήθελε να βγάλει από τη μέση τον Άρη.

  Όταν αποφυλακίζεται ο Άρης, στα τρία χρόνια αντί για έξι, λόγω καλής διαγωγής, το αφεντικό θα βάλει ένα μαχαιροβγάλτη να τον μαχαιρώσει.

  Θα δούμε μια μονομαχία με μαχαίρια. Ο μαχαιροβγάλτης, που τον εκτιμάει αλλά του λέει «Πολλά τα λεφτά Άρη», δεν θέλει να τον μαχαιρώσει πισώπλατα. Του δίνει ένα μαχαίρι να μονομαχήσουν.  

  Θα βγει νικημένος, όμως ο Άρης δεν θα τον σκοτώσει.

  Θα δούμε μια ακόμη μονομαχία, ανάμεσα στον Άρη και στο αφεντικό.

  Αυτές οι μονομαχίες με τα μαχαίρια μου θύμισαν την ταινία «Α grande arte» του Walter Salles.

  Το αφεντικό τελικά θα τον σκοτώσει ο Παντελής Ζερβός, σε μια εξαιρετική ερμηνεία, ο οποίος ήταν δεσμοφύλακάς του στη φυλακή, και όπως θα αποκαλυφθεί, στους θεατές πολύ πιο πρώτα, είναι ο πατέρας της Λόλας. Θα τον σκοτώσει, για να μη βρεθεί ο μελλοντικός γαμπρός του ή στο χώμα ή στη φυλακή.

  7,7 η βαθμολογία της. Πολύ καλή, μου είχε μείνει, από τότε που την πρωτοείδα στο σινε-Αστέρια, το θερινό σινεμά του χωριού μου.