Cai Chusheng and Zheng Junli, The spring river flows east (江春水向东流 1947)
Ο Cai Chusheng, από τους κορυφαίους
αριστερούς σκηνοθέτες της δεκαετίας του 1930, γύρισε με τον Zheng Junli μια εξαιρετική ταινία, την
«Το ανοιξιάτικο ποτάμι ρέει προς τα ανατολικά».
Ίσως σαν μοτίβο της
ταινίας να βάζαμε το «Αχ, πού ’σαι νιότη που ’δειχνες πως θα γινόμουν άλλος».
Ο Zhang Zhonglian κάνει μαθήματα σε
νυχτερινό σχολείο στους εργάτες του εργοστασίου που δουλεύει και η Sufen. Θα παντρευτούν και θα
κάνουν ένα γιο.
O Zhang θα καταταγεί στον
Ερυθρό Σταυρό αλλά σύντομα θα πάει στο μέτωπο όπου η κατάσταση χειροτερεύει. Η
γυναίκα του, αφού έμεινε για λίγο στη Σαγκάη με τη μητέρα του, πηγαίνει τελικά,
για μεγαλύτερη ασφάλεια, στο χωριό, όπου ζει ο πατέρας και ο αδελφός του Zhang.
Πριν τελειώσει ο πόλεμος τα μπλέκει με
τη Wang Lizhen, και
αρχίζει μια πλούσια ζωή. Αργότερα την παντρεύεται, ενώ παράλληλα αρχίζει η
επαγγελματική του ανέλιξη. Η ζωή αυτή συνεχίζεται και μετά το τέλος του
πολέμου. Θα πάει στη Σαγκάη, αλλά δεν θα ψάξει για τη γυναίκα του, το γιο του
και τη μητέρα του, καθώς πιστεύει ότι έχουν πεθάνει. Εκεί θα τα μπλέξει με την ξαδέλφη
της Wang. Όταν έρχεται
η Wang, καταλαβαίνει
ότι έχει σχέση με την ξαδέλφη της. Ζηλεύονται, αλλά δεν μπορούν να κάνουν
τίποτα.
Η μητέρα του, η
γυναίκα του και ο γιος του ζουν μια δυστυχισμένη ζωή. Η γυναίκα του, παρά τις αντιρρήσεις
της πεθεράς της, θα ψάξει για δουλειά σαν υπηρέτρια. Από σύμπτωση, θα βρει
δουλειά στην ξαδέλφη της Wang.
Εκεί θα δει τον άντρα της, καταλαβαίνει, και θα πέσει κάτω λιπόθυμη.
Σε μια τελευταία
συνάντηση, η μητέρα του θα του τα ψάλει, ενώ ο γιος του αρνείται να τον
πλησιάσει. Η γυναίκα του, απελπισμένη, πηγαίνει με το γιο της στην προκυμαία.
Του λέει ότι δεν είχε φάει από χθες, να πάει να της αγοράσει κάτι. Όταν φεύγει
ο γιος της γράφει ένα σημείωμα ότι αυτοκτονεί, με συμβουλές, και πέφτει στη
θάλασσα.
Καταφτάνει η μητέρα
του, ο γιος της, και λίγο αργότερα, με ένα αμάξι, οι δυο ξαδέλφες και ο Zhang.
Παραθέτω από τον σύνδεσμο της
βικιπαίδειας:
Zhongliang also
arrives in a limousine with Lizhen. The grandmother, who seems to bear all the
sorrows of China on her shoulders, berates her son, blaming him for Sufen's
death. She brought him up to be a good, conscientious man, she says, but Sufen
was more filial and took better care of her than he did. The grandmother lifts
her eyes to heaven and asks when will be the end of this endless, endless
suffering.
Είπαμε, μαζί τους
ήταν και η ξαδέλφη. Όταν βλέπουν τη συγκινητική σκηνή που διαδραματίζεται
ανάμεσα στον Zhang και
τη μητέρα του, σηκώνονται και φεύγουν. Καθώς αυτό δεν το αναφέρει η
βικιπαίδεια, η αφηγηματική αναμονή είναι ότι, παρόλα αυτά, θα επιστρέψει μαζί
τους. Βλέποντας την ταινία, υποθέτω ότι τελικά έμεινε μαζί με τη μητέρα του και
το γιο του.
Στην ταινία βλέπουμε
τη διάσταση ανάμεσα στη ζωή των πλουσίων, που συνεχίζεται αδιατάρακτη καθ’ όλη
τη διάρκεια του πολέμου και μετά σε αντίθεση με τη ζωή των φτωχών, που
υποφέρουν όλο και περισσότερο,
με σαφέστατα στο μήνυμά τους αντιστικτικά πλάνα.
Ένας από το πλήθος
που έχουν μαζευτεί σχολιάζει: Ο καλός άνθρωπος ζει λίγο ενώ ο κακός ζει χίλια
χρόνια.
Κακό σκυλί ψόφο δεν
έχει.
Συγκλονιστική η
ερμηνεία της Bai Yang σαν συζύγου και της Wu Yin σαν
μητέρας, ένα ρόλο που τον έχει παίξει και σε άλλες ταινίες.


No comments:
Post a Comment