Ma-Xu Weibang (马徐维邦), Song at midnight (夜半歌声, 1937)

 Ma-Xu Weibang (马徐维邦), Song at midnight (夜半歌声, 1937)

 

  Ας ξεκινήσουμε από αυτό: γιατί αυτό το frame;

  Γιατί είμαι λάτρης τον συμπτώσεων, το γράφω επανειλημμένα. Τι πιθανότητες υπάρχουν να υπάρχει τέτοιο πλάνο σε άλλη ταινία;

  O Ma-Xu Weibang (1905-1961) έκανε κυρίως ταινίες τρόμου. Η πιο γνωστή του είναι «Το τραγούδι τα μεσάνυχτα». Αρχικά δούλεψε στην Κίνα και αργότερα στο Χονγκ Κονγκ.

  Κεντρικό πρόσωπο είναι ένας επαναστάτης, ο Song Daping. Θα ήταν δύσκολο να ξεφύγει η ταινία από τη λογοκρισία του Guomintang, και μάλιστα καθώς οι ταινίες τρόμου ήταν από τα απαγορευμένα είδη, γι’ αυτό ζήτησε τη συνδρομή του συγγραφέα Tian Han, με τον οποίο επεξεργάσθηκε πολλές φορές το σενάριο.

  Έκανε την ίδια επινόηση που έκανε και ο Ying Yunwei στην ταινία του «Unchanged heart of life and death» (1936): τοποθετεί την πλοκή το 1926, τότε που ακόμα κυριαρχούσαν οι πολέμαρχοι. Οι επαναστάτες ήταν εναντίον των πολέμαρχων, τους οποίους πολεμούσε και η κεντρική κυβέρνηση του Guomintang. Την επόμενη χρονιά θα τους συνέτριβε.

  Στις ταινίες τρόμου λέω ένα μεγάλο ΟΧΙ, μεγαλύτερο από αυτό του Μεταξά. Δεν τις ψάχνω καν όταν πρόκειται να προβληθούν την επόμενη Πέμπτη. Όμως όταν είναι σκηνοθέτη που τον βλέπω πακέτο, καθώς και ιρανού ή κινέζου σκηνοθέτη, θα τη δω.

  Τελικά δεν ήταν ιδιαίτερα horror, για να μην πω καθόλου. Δεν ξέρω για τις άλλες horror ταινίες του Ma-Xu, αλλά αυτή την είδα σαν μια ωραία ιστορία αγάπης, με μια πλοκή που προσπαθεί να την κάνει horror.

  Ο Song Daping είναι επαναστάτης, και όχι μόνο ενάντια στον πολέμαρχο της περιοχής όπως φαίνεται χαρακτηριστικά από κάποιους διαλόγους, είναι αριστερός. Αγαπάει την Li Xiaoxia, που όμως την έχει βάλει στο μάτι και ένας από τους οπαδούς του πολέμαρχου, ο Tang Jun.

  Οι άντρες του Tang Jun παγιδεύουν τον Song Daping και του χύνουν στο πρόσωπο καυστικό υγρό (κάτι ήξεραν αυτές που έριχναν βιτριόλι στο πρόσωπο του άπιστου) με αποτέλεσμα να παραμορφωθεί.

  Πώς να παρουσιαστεί στην αγαπημένη του; Λέει να της πουν ότι πέθανε.

  Αυτή τρελαίνεται, κυριολεκτικά.

  Ο Song Daping, με παραμορφωμένο πρόσωπο, κρύβεται σε ένα παλιό θεατρικό κτήριο που όμως πρόκειται να κατεδαφιστεί αλλά θα δώσει πιο πριν σ’ αυτό κάποιες παραστάσεις ένας περιπλανώμενος θίασος. Τα βράδια τραγουδάει ένα τραγούδι για να το ακούει η αγαπημένη του που μένει απέναντι.

  Ο Xiao’ou, του θιάσου, ακούγοντας το τραγούδι, αναρωτιέται: Υπάρχουν φαντάσματα; Δεν μπορεί να το εξηγήσει. Το «φάντασμα» τραγουδάει το τραγούδι που θα τραγουδήσει στην παράσταση, βοηθώντας τον να το μάθει.

  Ένας ηλικιωμένος που είναι στο θέατρο θα του αποκαλύψει την αλήθεια.

  Ο Song Daping ζητάει από τον Xiao’ou να τον βοηθήσει ώστε να επανέλθει η αγαπημένη του στα λογικά της.

  Πηγαίνει και τη βρίσκει. Μα πόσο μοιάζει στον αγαπημένο της!!!

  Αρχίζει να νιώθει καλύτερα.

  Κάποια από τα επεισόδια που αναφέραμε πιο πάνω δίνονται σε αναδρομή από τον Song Daping.

  O Daping έχει το σχέδιό του: να αγαπήσει η αγαπημένη του τον Xiao’ou.

  Όμως ο Xiao’ou έχει ήδη σχέση με μια κοπέλα του θιάσου, την Lu Die.

  Οποία απογοήτευση ο Daping.

  Αλήθεια, τι λύση θα έδινε ο σκηνοθέτης σ’ αυτό το πρόβλημα;

  O κακός Tang Jun (αυτός που παραμόρφωσε το πρόσωπο του Song Daping γιατί είχε βάλει στο μάτι τη φίλη του) πυροβολεί τον Xiao’ou. Όμως μπαίνει μπροστά του η Lu Die, την οποία είχε προηγουμένως επιχειρήσει να τη βιάσει, και σκοτώνεται, σώζοντας τον αγαπημένο της (το έκανα κι εγώ σε μια μυθιστορηματική βιογραφία μου, μπήκα μπροστά της για να την προστατέψω και το μαχαίρι βρήκε εμένα αντί για εκείνη και με σκότωσε).

  Ένα εξοργισμένο πλήθος θεατών βάζουν φωτιά στο κτήριο. Ο Daping, προκειμένου να μην καεί στις φλόγες, πέφτει στο ποτάμι που ρέει δίπλα και πνίγεται. Πιο πριν είχε σκοτώσει τον κακό Tang Jun.

  Η Xiaoxia ξαναβρίσκει τα λογικά της. Στην τελευταία σκηνή τη βλέπουμε να είναι μαζί με τον Xiao’ou, ο οποίος ορκίζεται να αγωνιστεί για τα ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκε ο Daping.

  Και εδώ, όπως και σε άλλες ταινίες, ακούμε κλασική μουσική. Στο εκτενές τέλος ακούμε τη «Νύχτα στο φαλακρό βουνό».

  Πολύ μου άρεσε η ταινία.

  Μπορεί η βαθμολογία της να είναι 6,1, όμως εγώ έβαλα 8