Ching Doe, Tween blades of blue (1969)

 Ching Doe, Tween blades of blue (1969)

 

  Παράτησα την «ομάδ

α» των αυτόχειρων για να δω μια ταινία wuxia του σκηνοθέτη της ταινίας «The blue and the black», την οποία θα δω μετά, επιστρέφοντας στην ομάδα. Πλησίαζαν μεσάνυχτα, δεν είχα κουράγιο να τη δω καθώς είναι σε δυο μέρη, και βέβαια απαιτητική.

  Στο έμπα χίλιους έκοψε, στο έβγα δυο χιλιάδες, ο κινέζος Διγενής Ακρίτας. Πάντα μόνος εναντίον πολλών, τους οποίους εξοντώνει, χωρίς τα μαγικά του «Βασιλιά των πιθήκων», κεντρικό πρόσωπο στο «Ταξίδι της Δύσης».

  Έργο εκδίκησης, θα εκδικηθεί τη συμμορία που σκότωσε τον πατέρα του και τη μητέρα του.

  Το καινούριο σε αυτή την ταινία, και ιδιαίτερα ανθρωπιστικό: Δεν σκότωσε τον φυσικό αυτουργό, που υποχρεώθηκε από την οργάνωση στην οποία είχε υποχρεωθεί να συμμετάσχει να διαπράξει το έγκλημα, επειδή λυπήθηκε το γιο του. Όμως θα σκοτώσει στο τέλος τον ηθικό αυτουργό, τον αρχηγό αυτής της εγκληματικής οργάνωσης.

  Και βέβαια θα υπάρξει το romance, αλλά μόνο σαν υποψία. Στο τέλος θα φύγει μαζί με την κοπέλα και τον πατέρα της.

  Θα υπάρξει και ένας προδότης στο μέγαρο του κυβερνήτη, τον οποίο θα σκοτώσουν (θεία δίκη) οι δικοί του, καθώς του την έφερε ο εκδικητής, βάζοντας μέσα στην μεγάλη κασετίνα, αφού έβγαλε τα πολύτιμα πετράδια, δυο κομματιασμένες μάσκες που φορούσαν τα μέλη της οργάνωσης.

  Και βέβαια η ταινία τελειώνει με μια μονομαχία ανάμεσα στην αρχηγό της και τον εκδικητή. Δεν είχαμε καμιά αμφιβολία ότι θα τον σκοτώσει.

  Μου άρεσε η ταινία, και φαντάζομαι θα άρεσε περισσότερο στους λάτρεις του είδους.

  Κάποια εποχή έβλεπα μετά μανίας ταινίες με σαμουράι. Τώρα θα δω και όλες τις ταινίες του, που κάποιες είναι wuxia, για να ξεμπερδεύω μια και καλή μαζί του, να τον δω πακέτο.