Shi Dongshan, Eight thousand li of cloud and moon (八千里路云和月,1947)

 Shi Dongshan, Eight thousand li of cloud and moon (八千里路云和月,1947)

 

  Το Asian Weekly την επέλεξε ως μια από τις 100 καλύτερες κινέζικες ταινίες του 20^ου αιώνα.

  Η Jiang, παρά τις διαμαρτυρίες του θείου της και της οικογένειάς του (μένει σπίτι τους στη Σαγκάη όπου σπουδάζει), ακολουθεί έναν αντιστασιακό θίασο. Δίνουν παραστάσεις σε διάφορες πόλεις. Ερωτεύεται τον μουσικό του θιάσου, και εκείνος αυτήν. Όταν αυτός αρρωσταίνει, μένει πίσω να τον περιποιηθεί. Έχοντας τελικά και την συγκατάθεση του πατέρα της, αποφασίζουν να παντρευτούν, όμως όχι πριν τελειώσει ο πόλεμος.

  Τελειώνει ο πόλεμος και παντρεύονται. Μαθαίνουν όμως ότι ο πατέρας της πέθανε πριν το τέλος του πολέμου.

  Μένουν στη Σαγκάη, στο σπίτι του θείου της. Τους ξενίζει η συμπεριφορά της αστικής αυτής οικογένειας, ιδιαίτερα του ξαδέλφου της.

  Κάποια στιγμή τους επισκέπτεται μια χήρα. Και μαθαίνουν ότι το σπίτι που μένουν ήταν της χήρας. Αν κατάλαβα καλά (είδα την ταινία χωρίς υπότιτλους) το είχαν επιτάξει οι γιαπωνέζοι και μετά την παράδοσή τους, με κάποιο τρόπο, το οικειοποιήθηκε ο θείος της.

  Αγανακτισμένοι σηκώνονται και φεύγουν. Μένουν σε μια σοφίτα. Πρέπει να προσέχουν να μην κτυπήσουν το κεφάλι τους στο ταβάνι.

  Ο άντρας της εργάζεται ως δάσκαλος και η ίδια ως δημοσιογράφος. Γράφει για την περίπτωση της χήρας αυτής. Είναι αποφασισμένη να γράφει για κάθε αδικία που υφίσταται ο φτωχός κόσμος από τους πλούσιους.

  Φυσικά θα έλθει σε ρήξη με τον ξάδελφό της.

  Είναι έγκυος.

  Εξαντλημένη, και έχοντας υποστεί τα πειράγματα μιας ομάδας στο δρόμο, θα πέσει λιπόθυμη.

  Θα μεταφερθεί στο νοσοκομείο.

  Γεννάει πρόωρα.

  -Να φροντίσετε το μωρό μου, λέει στα μέλη του θιάσου που ήλθαν να την δουν, και μάλιστα μάζεψαν χρήματα για να πληρώσουν το νοσοκομείο.

  -Θα το έχουμε σαν παιδί μας, της απαντάνε.

  Θα αναρρώσει ή θα καταλήξει;

  Είναι μια από τις πιο πρώιμες ταινίες που βλέπω με ανοικτό τέλος.

  Έβαλα το perplexity και μου μετέγραψε τα ιδεογράμματα και μου τα μετάφρασε:

  «Αυτή η μαχήτρια του πολιτισμού, σε ένα τέτοιο κοινωνικό περιβάλλον, ποια είναι η προοπτική της, θάνατος ή ζωή; Παρακαλούνται όλοι οι σοφοί θεατές να το συλλογιστούν μόνοι τους. Αν υποθέσουμε ότι το μέλλον της είναι ο θάνατος, τότε ας αναλογιστούμε: μήπως φέρουμε όλοι κάποια ευθύνη;

  Το επόμενο, και τελευταίο πλάνο, είναι ένα ερωτηματικό.

  Καλεί τον θεατή να συλλογιστεί για το μερίδιο της ευθύνης που φέρει για τις κοινωνικές αδικίες.

  6,8 η βαθμολογία της, εγώ έβαλα 8.

 

这位文化战士，在这样的社会环境中前途是死是活，
请诸位贤明的观众自己去想。
假如她的前途是死的，那应请反省一下——我们是否都有责任？